Фестываль кіно Паўночных і Балтыйскіх краін «Паўночнае ззянне» сёлета ўпершыню прыедзе ў Гродна. Паказы пройдуць у кінатэатры «Чырвоная Зорка» ад 25 да 28 кастрычніка. Чаму варта наведаць яго паказы і на што звярнуць увагу, для Hrodna.life расказала дырэктарка фестывалю Воля Чайкоўская.
HL: Чаму беларусам варта паглядзець «Паўночнае ззянне»?
— Таму што на «Паўночным ззянні» паказваюць цікавыя найноўшыя фільмы з рэгіёну Паўночнай Еўропы і Балтыі, якія закранаюць важныя пытанні мінулага і сучаснасці. Гэта момант самаадукацыі. Ну, і канешне, момант захапленняў - кіно заўжды вельмі ўплывовы і відовішчны від мастацтва. Таксама, субтытры амаль да ўсіх фільмаў мы рыхтуем на беларускай мове.
HL: Чым адметна кіно менавіта Паўночных краін?
— Кіно Паўночных і Балтыйскіх краін адметнае па розных прычынах. Перадусім, як бы нечакана гэта не гучала, але ментальна гэтыя краіны чымсці падобныя да Беларусі. Людзі там такія ж працавітыя і стрыманыя. Розніца хіба што ў колькасці асабістай свабоды і ўзроўні жыцця. Але таксама кіно гэтага рэгіёну мае адметны стыль з пункту гледжання гумару, натуралістычнасці адлюстравання жыццёвых сітуацый, эмпатыі, заўжды цікавай візуальнай мовы. Гэта адназначна вельмі натхняльнае кіно.
[irp posts="87 715″ name=""Паўночнае ззянне" прыйдзе ў Гродна, каб змяніць вугал зроку гледачоў"]
HL: На што беларусам трэба «змяніць вугал зроку» і чаму гэта актуальна сёлета?
— Думаю, змяніць вугал зроку заўжды карысна любому чалавеку. Дыстанцыравацца і паглядзець на жыццёвыя сітуацыі збоку, як бы аддалена — дапамагае ў самаразвіцці і вырашэнні канфліктаў. Калі ўсё ж такі казаць непасрэдна пра праграму «Паўночнага ззяння», якая ў Гродна прадстаўлена толькі часткова, то слоган гэтага году гучыць такім чынам, бо фільмы фестывалю закранаюць розныя пытанні і аспекты жыцця і мастацтва, на якія ў Беларусі, можа быць, большасць мае даволі кансерватыўны погляд. Гэта тычыцца і гісторыі Савецкага Саюзу, і стаўлення да сэксуальных меншасцяў. Таму змяніць вугал зроку на гэтыя і іншыя пытанні - добры крок, каб стаць насамрэч талерантнай нацыяй.
HL: Як адбіраліся фільмы для паказаў у Гродне? Яны аб’яднаны нейкай агульнай ідэяй, ці наадварот — паказваюць розныя грані кінамастацтва?
— Фільмы для паказаў «Паўночнага ззяння» ў Гродне — гэта 4 з 18 фільмаў асноўнай праграмы кінафестывалю, які прайшоў у Мінску ў красавіку ў чацвёрты раз. Для Гродна сумесна з Гродзенскім кінапракатам і кінатэатрам «Чырвоная зорка» мы адабралі некаторыя фільмы з праграмы, бо паказаць усю праграму ў Гродне, на жаль, пакуль няма магчымасці. Давялося скараціць выбар, каб «упісацца» ва ўікэнд.
Канцэптуальна, канешне, таксама была пэўная логіка. Напрыклад, шведскі фільм «Былая жонка» і дацкі фільм «Жахлівая жанчына» — былі аднымі з самых папулярных сярод гледачоў у Мінску. А латвійскі і эстонскі фільм мы палічылі неабходным уключыць таму, што гэта памежныя (Эстонія — амаль!) краіны з Беларуссю. Заўжды цікава паглядзець, што робіцца ў кіно ў суседняй краіне. Акрамя таго, напрыклад, латвійскі фільм — кранальная гістарычная драма, прысвечаная тэме, якая мае дачыненне і да Беларусі - сталінскія рэпрэсіі.
HL: На якіх гледачоў разлічаны фільмы, каго чакаюць на паказах у Беларусі?
— На шырокую аўдыторыю. Але, канешне, вельмі цікава будзе паглядзець тым, хто цікавіцца скандынаўскай і балтыйскай культурай, агулам гісторыяй і мастацтвам, псіхалогіяй чалавечых стасункаў, кінематографам.
HL: Якіх вынікаў фестывалю чакаюць арганізатары? Што будуць лічыць поспехам?
— Галоўная мэта для нас — пашырэнне фестывалю ў рэгіёны. Гэта ўжо ўдаецца, таму мы вельмі ўсцешаныя. Канешне, цяпер хочацца, каб фільмы праграмы «Паўночнага ззяння» паглядзела як мага больш людей. Вельмі хочацца верць, што ў Гродне «Ззянне» прымуць гасцінна.
