Спадчына

Новы год і Каляды ў гісторыі: як святкавалі нашыя продкі

Традыцыя адзначаць пачатак новага каляндарнага года існуе практычна ва ўсім свеце, толькі падзея гэтая ў розных народаў прыпадае на розныя даты. Мы прыход новага года адзначаем 1 студзеня, хоць яшчэ з дахрысціянскіх часоў для нашых продкаў галоўнымі зімовымі святамі былі Каляды, цесна звязаныя з днём зімовага сонцастаяння.

Менавіта пасля яго, лічылі людзі, з павелічэннем працягласці дня пачынаўся новы жыццёвы цыкл. З ім людзі звязвалі новыя планы, новыя надзеі і чаканні.

Елка прыйшла ў ХІХ стагоддзі

Ужо пазней, з прыняццем хрысціянства, язычніцкае свята ператварылася ў свята Раства Хрыстова. Вобраз каляднай елкі, якая прыйшла ў хаты нашых продкаў у ХІХ стагоддзі, добра ўпісаўся ў хрысціянскую традыцыю: упрыгажэнні і ласункі сімвалізавалі дары, прынесеныя маленькаму Хрысту, а свечкі нагадвалі асвятленне месца, у якім спынялася Святое Сямейства на шляху ў Віфлеем.

Да таго ж на верхавіну дрэва заўсёды вешалі ўпрыгажэнне, якое сімвалізавала Віфлеемскую зорку, якая ўзышла ў час нараджэння Ісуса і паказала дарогу вешчунам. У выніку елка стала сімвалам Калядаў.

Да Калядаў рыхтаваліся сур’ёзна

За стагоддзі язычніцкія і хрысціянскія традыцыі перапляліся настолькі моцна, што сёння яны проста непадзельныя. Католікі і праваслаўныя ў Беларусі святкуюць Каляды ў розны час — першыя да, а другія пасля Новага года, — але ўсе аднолькава любяць гэтае свята, чакаюць з аднолькавым нецярпеннем і нават трапятаннем, а таксама памятаюць і шануюць векавыя традыцыі, якія ў часы нашых прабабуль і прадзядуль былі ў пэўнай ступені іншымі.

Рыхтаваліся да Калядаў сур’ёзна і загадзя. Напярэдадні свята калолі кабанчыка, нават у небагатых сем’ях, і яшчэ да пачатку свята стараліся скончыць усе работы з мясам. Сустракаць гэтае свята трэба было чыстым, таму абавязкова старанна прыбіралі ў хаце, у двары, затым самі мыліся ў лазні, апраналі, па магчымасці, новую вопратку.

Прыкметы і абрады

Рытуалы і традыцыі свята заўсёды дакладна выконваліся. Вялікае значэнне надавалася прыкметам, і практычна ўсё, што адбывалася напярэдадні, падчас і адразу пасля свята, мела вялікае значэнне. Напрыклад, у калядную куццю глядзелі, ці ёсць шэрань на дрэвах — чым яе больш, тым лепш уродзіцца жыта і авёс.

Лічылася, што ў гэты вечар можна нават паўплываць на жыццё-быццё ў будучым годзе: ножкі каляднага стала «спутвалі» вяроўкай, каб не ўцякала са статку і не гінула жывёла, каб коні і валы былі моцнымі. Тры абрадавых вячэры на працягу Каляд, а часам і самі вечары, называліся куццямі.

Першая лыжка — «дзядам»

Увесь вечар напярэдадні Калядаў людзі трымалі шчыры пост, і толькі пасля з’яўлення першай зоркі на небе садзіліся за стол. Гэтая куцця была посная — на стол збіраліся толькі посныя стравы, пажадана 12. На стале было разаслана свежае сена (каб у новым годзе быў добры ўраджай), на яго засцілалі чысты абрус.

Галоўнай стравай на святочным стале была куцця — каша, якую рыхтавалі з ячменю або пшаніцы і засалоджвалі мёдам. Гаспадыня ставіла на сярэдзіну стала куццю са свечкай і бліны — сімвал Сонца. Гаспадар запальваў свечку, чытаў малітву, затым ставіў свечку ў чырвоны кут і першым садзіўся за стол.

Лічылася, што ў гэты вечар на вячэры нябачна прысутнічаюць душы памерлых продкаў, таму перш чым прыступіць да ежы, першую лыжку кашы ў сподку клалі на парог або на падаконнік — «дзядам».

Часам на акенца адпраўлялася і другая лыжка кашы — для марозу, каб прыходзіў зімой і не марозіў пасевы па вясне. Пасля гэтага дамачадцы дзялілі астатнюю куццю на ўсіх і далей частаваліся аўсяным кісялём, грыбамі, блінамі, прычым верхні блін здымалі і хавалі, каб накарміць ім скаціну ў Вадохрышча (каб не хварэла). За сталом усім трэба было абавязкова паспрабаваць хоць патроху ад кожнай стравы.

Святкавалі цэлы тыдзень

На Каляды стараліся падняцца на світанку, лічылася, хто ў гэты дзень устане раней, у таго круглы год уся праца будзе добра ладзіцца. Пасля святочнай службы ў храме і разгавення пачыналі па-сапраўднаму святкаваць Каляды, якія доўжыліся цэлы тыдзень (да Шчодрыка), — наступалі святыя вечары, або святкі, што заканчваліся ў дзень Вадохрышча.

У гэты перыяд ніхто не выконваў ніякай працы, акрамя абавязковай штодзённай, звязанай з хатнімі справамі і дагляданнем жывёлы. У першы калядны дзень было прынята наведваць сваіх хроснікаў, дарыць ім падарункі.

Увечары была багатая, шчодрая куцця — каша на сале або масле, побач з якой на стол выстаўляліся вельмі сытныя, галоўным чынам мясныя стравы (каб год наступіў багаты і ўсяго прынёс у дастатку): запечанае парася, каўбасы, дзічына, бліны і пірагі з рознымі начынкамі, гусь з яблыкамі, смажаная рыба ды іншыя прысмакі.

Калядоўшчыкі - самыя дарагія госці

Днём дзеці хадзілі з песнямі па вуліцах «славіць Хрыста» і атрымлівалі за гэта манеткі і ласункі. А ўвечары наступаў час моладзі - пара калядавання. Вялікія кампаніі па 10−15 чалавек пераапраналіся ў цыган, у мядзведзяў, абавязкова ўбіралі аднаго з членаў групы казой — апраналі на яго вывернуты поўсцю ўверх кажух, прымацоўвалі «рогі». Майстравалі вялікую зорку, якую насілі потым на шасце.

Падчас калядных святаў абавязкова трэба было весяліцца, а таму калядоўшчыкі і музыкі былі самымі дарагімі і ганаровымі гасцямі ў кожнай хаце. Калядоўшчыкі спявалі песні, прыпеўкі, танцавалі, славілі гаспадара дома і яго сям’ю. За гэта іх адорвалі смачнай ежай са святочнага стала і дробнымі грашыма, прычым падарункі гэтыя падаваліся не як міласціна жабракам, а як даніна, якая па праве належыць калядоўшчыкам.

Іх ахвотна зазывалі да сябе, заўсёды гасцінна сустракалі, адорвалі з удзячнасцю, бо лічылася, што калядоўшчыкі са сваімі песнямі нясуць у дом здароўе членам сям'і, дабрабыт і ўсялякія выгоды на цэлы год. Не ўпусціць да сябе калядоўшчыкаў азначала наклікаць бяду і на дом, і на гаспадарку.

Абавязкова — быць міласэрным

Акрамя агульнага вяселля на Каляды абавязковай лічылася яшчэ адна традыцыя — рабіць справы міласэрнасці. Прынята было дапамагаць перад святам адзінокім людзям, састарэлым, хворым, а падчас свята адведваць іх. Таксама аказвалася магчымая дапамога прытулкам, бальніцам, нават месцам зняволення. Гэта лічылася працягам той літасці, таго ўсеабдымнага дабра і спагады, якія даў людзям Хрыстос.

Варажба — абавязковы элемент свята

Са старажытнасці абавязковым атрыбутам калядных святаў была варажба, якая пачыналася ўвечары напярэдадні Калядаў і працягвалася да Шчодрыка. Асабліва гэты занятак любілі дзяўчаты, якія марылі зазірнуць у сваю будучыню.

Спосабаў даведацца пра яе было вялікае мноства. Дзяўчаты кідалі праз плячо боцік з левай нагі і ўважліва глядзелі, як ён упаў: у які бок быў накіраваны насок, адтуль і суджаны прыйдзе. На парог дзяўчаты клалі кожная свой блін, а потым звалі сабаку — чый блін ён з’есць першым, тая і замуж раней пойдзе.

Варажылі і на паленцах. Дзяўчына брала наўздагад з кастра (паленніцы) адно палена, па якім потым і вызначалі, якім будзе жаніх: калі палена роўнае і гладкае, значыць, жаніх будзе прыгажун, калі крывое ды шурпатае — непрыгожы, калі траплялася палена з сучкамі, то суджаны будзе з вялікай сям'і.

Варажылі да самага Вадохрышча, напярэдадні якога спраўлялася трэцяя куцця, так званая галодная. На стале ў гэты вечар было няшмат страў, а сама вячэра была нядоўгай. Лічылася, што ў гэты раз з ежай трэба ўправіцца хутчэй, каб і летам усе працы ў полі хутка скончыць. Гаспадар дома ў гэты вечар выходзіў на двор і мелам маляваў крыжы над усімі варотамі, вокнамі і дзвярыма, каб абараніць свой дом і сваю гаспадарку ад нячыстай сілы.

Як святкавалі ў гарадах

У гарадах Расійскай Імперыі ў XIX стагоддзі святкаванне адрознівалася ад сельскага. Было прынята ўладкоўваць калядныя гулянні, кірмашы, цырк-звярынец, латарэі, феерверкі. Для багатых гараджан праводзіліся балі, маскарады і танцавальныя вечары. Напэўна, яшчэ больш за дарослых любілі гэтае свята дзеці. Для іх рыхтаваліся спектаклі, рабіліся каткі, часам аздобленыя ледзянымі палацамі, а самым чароўным атрыбутам свята была святочная ёлка з карагодамі і падарункамі.

Публічныя ёлкі для ўсеагульнага святкавання ставілі на цэнтральных плошчах, а знатныя людзі і высокія чыны ўбіралі вялікія прыгожыя ёлкі ў сваіх дварах і гасціных. У тыя часы ёлкі ўпрыгожвалі свечкамі, пернікамі, арэхамі ў яркіх абгортках, мандарынамі, зваранымі ў мёдзе яблыкамі і сушанай садавінай. Пазней да гэтых упрыгажэнняў дадаліся цукеркі, выразаныя з кардону фігуркі людзей і жывёл, анёлы і званочкі, яркія ліхтарыкі і папяровыя гірлянды. Верхавіну ёлкі вянчала яркая прыгожая зорка.

На плошчах — батлейкі

У вялікіх і малых гарадах і мястэчках карысталіся нязменным поспехам прадстаўленні народнага лялечнага тэатра — батлейкі. Батлейка ўладкоўвалася на рынку або плошчы, часта падчас кірмашу, у яе прадстаўленні ўваходзілі рэлігійныя п’есы, народныя драмы, сатырычныя і жанравыя сцэнкі, насычаныя мясцовым фальклорам і гумарам.

Па вечарах на працягу ўсяго каляднага тыдня батлеечнікі хадзілі па хатах заможных гараджан, віншавалі гаспадароў ды іх гасцей са святам і давалі для іх прадстаўленні.

Паштоўкі - калісьці папяровыя, сёння электронныя

У канцы ХІХ стагоддзя паўстаў новы спосаб павіншаваць адзін аднаго, які вельмі хутка стаў папулярным, — адправіць святочную паштоўку. Спачатку гэта былі фотаздымкі з прыгожымі відамі, а пазней з’явіліся спецыяльныя ілюстраваныя карткі да розных святаў, у тым ліку да Каляд.

Яркія, маляўнічыя, яны неслі вестачкі, цёплыя і сардэчныя віншаванні родным людзям у розныя гарады і краіны. Іх захоўвалі на працягу многіх гадоў як памяць і добрую вестку — так калекцыя святочных віншаванняў магла ператварыцца ў дарагую сямейную рэліквію.

Звычаі, звязаныя са святкаваннем калядных і навагодніх святаў, за апошнія 100−200 гадоў не раз мяняліся. Але, адпраўляючы сёння сябру электронную паштоўку па інтэрнэце, мы, як і нашы далёкія продкі, з нецярпеннем чакаем святаў, рыхтуемся да іх загадзя, запасаемся пачастункамі і прысмакамі, думаем пра прыгожыя сувеніры і падарункі для нашых любімых і блізкіх, а на калядны стол ставім на адну талерку больш.

Падзяліцца

Апошнія запісы

«Пабачыць Гродна — і памерці». Як наш горад стаў міжваеннай «сталіцай самагубцаў»

У міжваенны час Гродна набыло незвычайную славу. Горад стаў месцам прыцягнення незвычайных турыстаў - тых,…

21 лістапада 2024

«Нармальны быў гастраном — цяпер там прадаюць шпалеры». Ці хапае крамаў у цэнтры Гродна?

Ці хапае ў цэнтры Гродна прадуктовых крам? Спрэчкі наконт гэтага выклікала адкрыццё на перакрыжаванні Савецкай…

21 лістапада 2024

Дзе арганізаваць святочную фотасесію? Гродзенскія студыі ўжо падрыхтавалі навагоднія лакацыі

Прыбраныя ялінкі, свечкі, навагоднія вянкі і гірлянды, аксаміт, светлы ці цёмны фон на выбар. Гродзенскія…

19 лістапада 2024

«Перад выбарамі - спрыяльны час для петыцый». Як прымусіць чыноўнікаў вырашаць праблемы і чаму новая пляцоўка «меркаванне.бел» для гэтага не пасуе

Улады стварылі новую платформу “меркаванне.бел”. Яе пазіцыянуюць як анлайн-пляцоўку, на якой кожны зможа ў вольнай…

15 лістапада 2024

«У Гродне жывуць тыя яшчэ „шалёныя імператрыцы“». Стваральніца брэнда Krikate расказала, як дабралася да парыжскага тыдня моды

Калекцыя адзення гродзенкі Кацярыны Карлацяну дэбютавала гэтай восенню на Парыжскім тыдні моды. А пачыналася ўсё…

14 лістапада 2024

«Першы прыбытак патраціў на станок». Гродзенец у школе выточваў біты, а ў 27 гадоў адкрыў сваю вытворчасць мэблі

Гродзенец Раман Нагула амаль паўжыцця працуе з дрэвам. Школьнікам ён пачынаў з бейсбольных біт, а…

13 лістапада 2024