Любімыя карціны носіць на сабе. Інга Болатава пра татуіроўкі, за якія мог узяцца не кожны майстар

У кожнага сваё хобі: хтосьці калекцыянуе маркі, хтосьці ходзіць у спартыўную залу, а Інга Болатава, прадавец-кансультант камп’ютарнай тэхнікі, калекцыянуе любімыя карціны мастакоў. Ужо больш за 10 гадоў яна аддае перавагу любімыя творы насіць літаральна з сабой — дакладней на сабе. Інга адна з самых вядомых у горадзе дзяўчат, у якіх вялікая частка цела пакрыта татуіроўкамі.

Навошта яны? Ці змянілі татуіроўкі яе лад жыцця? Інга адказала ў эксклюзіўным інтэрв'ю.

Інга, твая версія для чаго патрэбныя татуіроўкі?

У кожнага свая мэта. Хто-небудзь хоча вылучыцца. Мне татуіроўкі падабаецца, як від мастацтва. На мне, у асноўным, працы, узятыя з карцін любімых мастакоў. Мне проста падабаецца гэта на сабе насіць.

Адкуль з’явілася першая татуіроўка? Што гэта была за падзея, з чым татуіроўка звязана?

Гэта было ў 18 гадоў. І гэта абсалютна не звязана ні з якой падзеяй. Проста вельмі хацелася татуіроўку. Зрабіла адразу дзве на плячах. Вельмі хацелася захаваць любімых персанажаў. З карцін Браяна Фраўда.

Сама я з сям'і мастакоў. Мама заўсёды любіла і любіць тэматыку фэнтазі, казак. Яна расла сярод аднарогаў і эльфаў. У свой час нават кніжкі-разукрашкі выдавала на гэтую тэматыку. Мне ж усё гэта дасталася ў спадчыну.

Твая апошняя татуіроўка і што яна для цябе значыць?

Гэта было ў снежні. Я набівала на рэбрах аднарога і нарвала. Аднарог — містычная істота, а нарвал — проста рэдкая. Даўней часта рог, а правільней, зуб нарвала выдавалі за рог аднарога. Прычым прыцягнула незвычайная манера выканання. А вось з нарвалам былі складанасці - іх ніхто не маляваў. Так што майму тату-майстру прыйшлося самому рабіць усё з нуля. Пакуль ёсць месцы, праца не скончана.

Як ты змянілася за гэты час?

Татуіроўкі дадаюцца ўвесь час, але ніякага асаблівага значэння я ім не надаю. Я іх ні з чым не звязваю. Часцей за ўсё людзі робяць гэта ў разавым моманце. Як правіла, такая татуіроўка застаецца адзінай. Я ж проста дадаю ўпадабаныя карціны, малюнкі, замалёўкі, якія я хачу пакінуць з сабой.

Ты ніколі не шкадавала пра якія-небудзь татуіроўкі?

Кожную сваю татуіроўку я абдумваю каля паўгода. Праглядаю працы любімых мастакоў. Ці нешта новае для сябе адкрываю. Ага, а што гэта за мастак? Трэба паглядзець.

Потым пачынаю разумець, што гэтая праца мяне не адпускае і ўсё ператвараецца ў жаданне ёю валодаць. Іду да майстра з эскізам. Для мяне важна, каб усе працы быў выкананы ў адным стылі. Мала таго, што яны ўсё фантазійныя, у мяне яшчэ і стылістыка малюнкаў падыходзіць адзін да аднаго. Я імкнуся, каб усе работы гарманавалі адна з адной, а не проста былі налеплены.

Як адбываецца выбар месца не целе?

Малюнак абавязкова павінен анатамічна правільна сядзець на целе. Ёсць працы, якія самі напрошваюцца на пэўны ўчастак цела. Прычым часцей за ўсё нават думаць пра гэта не варта — зірнеш на працу і разумееш, дзе яе месца.

Гэта наогул дорага?

У кожнага майстра цана індывідуальная. Ужо даўно адышлі ад падлікаў зыходзячы з пачкаў цыгарэт, пачак запалак, лістоў А4. Майстар глядзіць зыходзячы са складанасцi. Ёсць майстры, якія адразу агаворваюць цану па сеансах. Колькі часу правёў - столькі заплаціў. Напрыклад, рукаў у сярэднім, у залежнасці ад складанасці і ад майстра, можа каштаваць ад 300 да 3000 долараў.

Гэта бяспечна?

Гледзячы куды ісці. Можна і да сябра пайсці на кухню набіваць з іголкамі, пракіпячэнымі ў рондалі. Калі ісці да прафесійнага майстра — гэта цалкам бяспечна. Усе расходнікі зараз аднаразовыя.

У цябе ёсць арыгінальныя тату, якіх ні ў каго няма?

Магчыма, нехта ў свеце таксама робіць работы дадзеных мастакоў. Але гэта ўжо іншы майстар, іншая стылістыка. Думаю, мае працы ў рэшце рэшт арыгінальныя і непаўторныя.

Доўгі час не магла звязаць два пляча: абрывалася галіна з эльфам, троль на сухой галіне сядзеў. Хацелася, каб сюжэты аб’ядналіся. Пайшла да мамы. «Хачу, каб ты мне намалявала. Хачу менавіта ад цябе малюнак». Я выразна акрэсліла, што мне трэба. Яна малявала тыдні два. Усё было не тое. Сышла ў фантазіі.

Пайшла да майстра і патлумачыла. Паклаў на кушэтку, зрабіў накіды ручкай і пачаў на жывую наносіць татуіроўку. Мама не пакрыўдзілася — яна больш псіхавала, што не атрымліваецца. Нават будучы мастаком, немагчыма аўтаматычна прачуць стылістыку тату.

Важна ведаць, што ты хочаш, тады і малюнак будзе асаблівым. Пытанне ж арыгінальнасці і непадобнасці цяпер стаіць вельмі востра. Асабліва з развіццём інтэрнэту. Любы эскіз можна знайсці ў сетцы.

Татуіроўкі гэтак жа схільныя модзе. Модна рабіць аленя і кожны трэці чамусьці робіць сабе аленя. Але ж, каб спытаць яго — навошта яму гэта трэба, ён нічога не зможа адказаць. Было модна адзін час рабіць чырвоную панду. Нічога не азначала, але вельмі многія дзяўчаты чамусьці яе вельмі хацелі.

Колькі ў цябе татуіровак?

Не лічыла. І прадузята стаўлюся да тых, хто кажа колькі менавіта татуіровак у яго на целе. Як палічыць крылы? Гэта адна праца ці дзве? Ці некаторыя працы я рабіла на працягу некалькіх гадоў з рознымі падыходамі. Калі тату на целе ў такіх маштабах як у мяне, такое пытанне ўжо не мае сэнсу.

Як доўга адбываецца набіванне сярэдняй па памеры татуіроўкі?

Рукаў, напрыклад, мы рабілі на працягу 3-х месяцаў. Робіцца ўсё паступова. Адзін сеанс доўжыцца 3−4 гадзіны. Больш — ужо небяспечна і складана. Даўжэй церпяць толькі тады, калі зусім неабходна і нічога нельга зрабіць. Часцей за ўсё гэта адбываецца на якіх-небудзь тату-канвенцыях. Ці калі спецыяльна прыязджаюць у іншы горад. Далей адбываецца апрацоўка. Потым павінна ўсё гаіцца. У мяне звычайна гэта займае 1,5 тыдні. Затым зноў прыязджаеш да майстра. І так працэс паўтараецца.

Як часта робіш? Ёсць нейкая заканамернасць?

Няма ніякай заканамернасці. Бывалі гады, калі я не рабіла татуіроўкі наогул. Гэта было з 20 да 25 гадоў. Было не да таго. Гэта быў універсітэт, навуковая праца, праца ў школе.

Потым я звольнілася. Мне было 25 гадоў. Прыгатавала святочны стол і нічога не сказала мужу. Ён у мяне такі, калі не нагадаць, не ўспомніць дні нараджэння нават блізкіх сваякоў. Ён кажа: «Ой, як смачна. А што за свята?». «Мне 25!», — адказваю. З тых часоў, дарэчы, ён мой дзень нараджэння і памятае. Тады прапанаваў: «А давай я аплачу тваю татуіроўку — крылы». Ён ведаў, што я заўсёды іх хацела. Дык вось ён падарыў крылы. Вось пасля іх усё і пачалося.

Далей захацелася больш. Прынесла эскізы — а ў вачах няма цікавасці. Да іншага, трэцяга — ніхто не гарэў жаданням займацца карцінамі. «Ой, гэта складана. Трэба думаць. Трэба сумяшчаць». А тут неспадзявана падвозілі знаёмую па працы — ёй трэба было дарабіць татуіроўку. Я зайшла, пазнаёмілася з яе майстрам. Яго звалі Аляксандр Пермякоў. Атрымалася ўсё вельмі цікава. «Брайн Праўд?! Гэта мой любімы мастак. О, глядзі, якія ў мяне ёсць працы… А яшчэ такія… Дык калі пачнем?». Я зразумела — гэта мой майстар. З таго часу ўсе працы робіць толькі ён.

Як цябе ўспрымаюць людзі?

Яшчэ 7−8 гадоў таму было шмат негатыву. Цяпер стала нашмат прасцей. Зараз татуіроўка стала моднай і натуральнай. На такіх людзей перасталі звяртаць асаблівую ўвагу. Цяпер нават больш станоўчых момантаў - улетку нават могуць папрасіцца сфатаграфавацца са мной.

Больш за тое, становіцца нават крута, калі столькі татуіровак. Запрасілі нядаўна на паказ «Лама Голд» у якасці мадэлі. Было прыемна і нечакана. Ужо гаворка ідзе пра вясновай калекцыі. Так што дзяўчына з тату становіцца часткай грамадства, што не можа не радаваць.

Як муж ставіцца?

Падтрымлівае. На гэты дзень нараджэння падарыў мне тату машынку. Думаю, з часам я да гэтага прыйду. Сябры вераць і пытаюцца: калі ж пачнеш? Хачу, але пакуль няма часу. Пакуль маё хобі - гэта фатаграфія. У адзіны выхадны магу, а 5-й гадзіне лазіць па лесе і фатаграфаваць. А потым тыднямі глядзець, што там атрымалася. Пакуль фотапаляванне не адпускае.

Ці ёсць у цябе табу ў татуіроўках?

Я супраць тату на твары, на кісцях рук, на горле. Я не заўважала, каб гэта было жаноцкім. Мне не падабаецца. Такіх людзей апошні час становіцца ўсё больш. Пры гэтым усё цела застаецца чыстым. Зразумелая справа, што такое робіцца не для сябе, а на паказ. Я такое не прымаю.

Што б ты параіла тым, хто сумняваецца, рабіць татуіроўку ці не?

Лепш не рабіць. Гэта ж на ўсё жыццё. Тое, што лазерам можна вывесці - гэта міф. Усё роўна штосьці застаецца. Можна асвятліць лазерам, а потым перакрыць іншай татуіроўкай, але цалкам татуіроўку вывесці нельга. Застаюцца або апёк, альбо пляма.