У Гродне кульгавага каня прадаюць «на каўбасу» за 600 рублёў. Апублікаваная на «Куфар» аб’ява абурыла беларуску — эмоцыямі яна падзялілася ў Threads.
«Цяжка бачыць такія аб’явы», — адзначыла беларуска.
У каментарах меркаванні карыстальнікаў падзяліліся. Адны лічаць, што «на каўбасу» трэба пусціць аўтара аб’явы. Іншыя мяркуюць, што жывёле ўжо ўсё роўна не дапамагчы.
«Трохі суровай рэальнасці для каментатараў: не ўсе пераломы зрастаюцца, конь з хворай нагой = мёртвы конь, нават калі зараз ён будзе поўзаць, ад нагрузкі астатнія ногі таксама адмовяць. Усыпіць каня практычна нерэальна, плюс потым кудысьці трэба падзець тушу. Гэта не котка ці сабачка, гэта кілаграм 400 костак і мяса. Таму смяротна хворых коней „утылізуюць“ менавіта так — здаюць на мяса. У цэлым гэта нават экалагічна, бо мяса сапраўды з’ядуць, ды і мяснік спецыяльна катаваць не стане», — піша chebotareva.alexandra.
«Цалкам звычайная аб’ява. Людзі, асабліва ў вёсках, менавіта так і робяць з кульгавымі жывёламі. Там жа важная працоўная сіла. А толку ад каня, калі ён цягаць нічога не можа? На мяса. Так, жорстка, але як ёсць», — выказваецца dimon.book.
«Гэта жах як бесчалавечна», — лічыць ms.valeriyaa.
«Велізарная колькасць грошай і нерваў». Як беларусы выходжваюць старых коней
Свой каментар пад публікацыяй пакінула беларуска Ірына. Дзяўчына выходжвае 33-гадовага каня і прызнаецца, што гэта не проста.
Напрыклад, з-за ўзросту ў каня сціраюцца зубы — падчас выпасу жывёла не можа есці траву. Таму зараз Ірына робіць для гадаванца кашы.
Таксама беларуска кожны год прывівае жывёлу ад шаленства. Паўторна прышчапіць каня ад слупняка Ірына не можа, бо няма вакцын.
«Нажаль, конь вельмі дарагая ў утрыманні жывёла, і проста выкупіць яго мала, яго трэба ўтрымоўваць. Часта ў сетцы бываюць зборы па выратаванні коней, і яны бываюць паспяховымі, але што далей? Потым трэба плаціць за ўтрыманне, а ў выпадку пажылых і хворых, гэтая сума ўзрастае ў разы. Гэта вялікая колькасць грошай, нерваў і сіл», — распавядае ў сваім блогу Ірына.
Колькі можа пражыць конь і калі ў яго надыходзіць старасць
Конь дасягае сталасці ў чатыры гады. З пяці да 12 гадоў жывёла перажывае свой пік. Менавіта ў гэты перыяд іх часцей за ўсё задзейнічаюць у спаборніцтвах.
Пасля 20 гадоў коней адносяць да старых. Тады ж пачынаюцца і першыя ўзроставыя змены: суставы слабеюць, сціраюцца зубы. Пры належным доглядзе коні могуць пражыць больш за 30 гадоў.
Ранча для «пенсіянераў» і каманда дапамогі коням
У Беларусі ўжо спрабавалі дапамагаць пажылым каням. У 2019 годзе пад Смалявічамі Марыя Ціхамірава рэалізавала праект «Побег на Ранчо». На ферме жылі «спісаныя» коні. Раней жывёлы ўдзельнічалі ў спаборніцтвах, але потым сталі непрыдатнымі з-за ўзросту або аслабленага здароўя.
Па словах Марыі, у такіх коней праблемы пачыналіся ўжо да 18−20 гадоў. Яшчэ маладых жывёл адпраўляюць на мясакамбінат.
«Яны становяцца непатрэбнымі, бо ўжо не здольныя везці на сабе наезніка і прыносіць прыбытак. Нават назва ёсць спецыяльная — выбракоўка. Зрэдку каню шанцуе, і знаходзіцца заможны чалавек, гатовы выкупіць яго і ўзяць на пажыццёвае ўтрыманне», — адзначала беларуска.
Шэсць гадоў таму ўтрыманне аднаго каня абыходзілася Марыі ў $ 150−230 у месяц. Жывёлы, якія пайшлі «на пенсію», не маглі катаць людзей на спінах. Таму гасцям ранча Марыя прапаноўвала пешы шпацыр з канямі.
Са студзеня 2021 года сацсеткі ранча не абнаўляліся.
У Беларусі дзейнічае яшчэ адна ініцыятыва — «Команда помощи лошадям HeaRT». Заснавала праект Кацярына Любамірава. Раней беларуска займалася конным спортам, а потым стала шукаць новых гаспадароў для коней. Цяпер разам з камандай валанцёраў Кацярына маніторыць аб’явы аб продажы коней і шукае для іх новых гаспадароў, якія не аддадуць жывёлу на мясакамбінат.
У 2016 годзе Кацярына распавядала, што спісаных жывёл — тых, якія старыя, знясілілі або не могуць прыносіць нашчадства, сотні.
«З аднаго толькі калгасу можа быць партыя ад 10 да 40 галоў. Дзяржсістэма мяркуе, што калгасы павінны весці племянную працу. І кожную новую стаўку жарабят трэба кудысьці падзець. Сабе пакідаць такую колькасць галоў немэтазгодна», — адзначала беларуска.
Паміж домам састарэлых і хоспісам: як у суседняй краіне клапоцяцца аб старых конях
У польскай вёсцы Шчэджыковіцы амаль 20 гадоў дзейнічае прытулак для старых і спісаных коней. Валанцёры апісваюць ферму як нешта сярэдняе паміж домам састарэлых і хоспісам.
Польшча і Еўрасаюз не выдзяляюць субсідый на падтрымку прытулку. Тым не менш валанцёрам удаецца ўтрымліваць каля 300 коней. А яшчэ некалькі сотняў аслоў, катоў і сабак. Усё дзякуючы ахвяраванням звычайных людзей. Прытулак у Шчэджыковіцы — адзін з найбуйнешых у Еўропе.
