LIDBEER-2019. Фестываль прайшоў, уражанні засталіся

Чарговы фестываль LIDBEER адгрымеў у Лідзе 7 верасня. Гэтым разам было яшчэ больш музыкантаў і актыўнасцяў. Глядзіце, як гэта было!

— Да фестывалю рыхтуюцца амаль год — вельмі шмат часу займае гэта. На адзін дзень Ліда ператвараецца на горад-фестываль. Гэта цудоўна! Гэта ўнікальны фестываль, які праходзіць у цэнтры горада, — кажа генеральны дырэктар кампаніі «Лідскае піва» Аудрыус Мікшыс.

Наведвальнікі з’явіліся ўжо да адкрыцця і заняліся традыцыйнымі для фестывалю актыўнасцямі: паглядзець на выступы ў Лідскім замку, паслухаць маладыя гурты на малой сцэне, паўдзельнічаць у інтэрактыўным квэсце, схадзіць на экскурсію на завод, знайсці святочны капялюш. Для тых, што не пашкадаваў 30 рублёў, можна было пакатацца на самалёце.

Што па чым?

Піва можна было выпіць за 3 рублі. Пачаставацца кавай — за 2−6 рублёў. Бургеры абышліся б за 10−15 рублёў, хотдог — каля 5, марозіва — 2 рублі, смажанае марозіва — 5, шашлык — 3, піцца — 2, каўбаскі - 3. Кукурузу можна было купіць за 3,5 рублі, папкорн — за 2−6. Пастраляць з лука і з ціры можна было за 5 рублёў, пагуляць у пейтнбол — за 8. Батуты і машынкі для дзяцей каштавалі 6 і 5 рублёў. Магніцікі з выявай замка абыйшліся б у 1−4 рублі. Цішотка і сумка з лагатыпам фестываля — у 25 рублёў.

— Справы ідуць добра, — кажуць мясцовыя рамеснікі. — Але бывае, што стацыянарна больш прадасі.

«Справы ідуць, абы не стаялі», — усміхаецца гандляр Віктар. Ён кажа, што продаж на фестывалі залежыць ад хэдлайнера. Самым паспяховым быў першы фестываль — усё толькі пачыналася і было цікава. Кажа, летась на «Ленинграде» больш людзей было. Але і цяпер не сказаць, каб мала. Праўда, сёлета шмат людзей паехала на святкаванне 1000-годдзя Брэста. «Фестываль кожны год, а тут такая дата».

Вулічны мастак з Пінска Аляксандр кажа, што сёлетні фестываль паспяховы — ён намаляваў 12 партрэтаў за 50 рублёў. «Цэны называй любыя», — кажа ён. Побач з ім яшчэ два мастака, але ён гэта не лічыць за канкурэнцыю.

Пакуль у платнай зоне на фудкортах сумавалі, у бясплатнай да палатак выстройваліся чэргі па 10−15 чалавек.

— Я з 10 гадзін не магу схадзіць у туалет, — усміхаецца Руслан. Ён працуе шэф-кухарам у мінскім рэстаране, а тут падпрацоўвае з сябрам. — Вельмі цяжка, людзей шмат. Мы дранікі смажылі - шкада, вы не засталі, — каўбаскі, шышлык, рабрынкі. Вельмі падабаецца Lidbeer. На адным з рэспубліканскіх фестываляў нядаўна продажы былі нулявыя, выйшлі ў мінусы вялікія. А тут я ўжо трэці год і ўсё класна, мне падабаецца.

Як мясцовыя ставяцца да фестывалю?

— У нас часта нешта праводзіцца, — кажуць мясцовыя рамеснікі. — Звычайна ў замку. А калі музыка гучная… Заўсёды будуць тыя, каму не падабаецца. А хто прывык, таму нармальна.

Мясцовыя жыхары Пётр і Надзея таксама кажуць, што не адчулі ўплыву фестывалю на горад. На шум ніхто не скардзіцца. Некаторыя жыхары спрабуюць падзарабіць на фестывалі і здаюць кватэры. У 2017 годзе былі навіны аб падвышэнні кошту ў 10 разоў. Сёлета казалі пра павялічэнні ў тры разы.

Выступоўцаў стала больш

На сцэну выходзіла шэсць калектываў. Дарэчы, шмат слухачоў актыўна падпявала яшчэ з першага гурта.

Гала-канцэрт адкрывалі пераможцы леташняга конкурса маладых выканаўцаў - Yellow Arc 6. Яны кажуць, што маладым камандаў варта паўдзельнічаць у такім конкурсе. «Папрацаваць на вялікай пляцоўцы — карысны вопыт. Яго атрымаць маладым камандам няма дзе. Таму скарыстацца варта. Нават калі яны не пройдуць на конкурсную сцэну, але выходзяць у галасаванні ў топ-5, гэта бясплатная рэпетыцая на хоць якую публіку і пры гэтым выступленне на вялікім фестывалі. Для самой каманды гэта таксама клёва, бо гэта падарожжа, выступ ў іншым горадзе. Гэта збліжае — пастаянныя перамяшчэнні, начоўкі разам».

За гэты год у музыкантаў выйшаў альбом, які можна паслухаць у суполках, ці на спецыяльных сервісах.

Другім выступіў мінскі гурт «Молчат дома», які грае музыку на стыку пост-панка, сінці-попа і нью-вэйва. Летась іх альбом трапіў у лік найлепшых рэлізаў сусветнага пост-панку, а гурт назвалі «музычнай сенсацыяй 2019 года». А дзіўныя танцы вакаліста — гэта асобны від мастацтва.

— Жанр гэты (пост-панк — аўт.) ў Беларусі не сказаць, каб папулярны. Чаму? Цяжка сказаць. Гэта своесаблівы такі стыль музыкі, які вельмі змрочны і дэпрэсіўны. Але ў тым ліку пад яго можна танцаваць. Што мы і пакажам. Спадзяюся, што ў нас ў краіне гэты жанр стане папулярным і музыка ў гэтай стылістыцы будзе добра ўспрымацца людзьмі. Атрымалася так, што мы больш папулярныя ў Еўропе і збіраем там больш людзей і слухачоў. Але думаю, і тут мы хутка заваюем сваю нішу, — кажа вакаліст гурта Ягор Шкутка.

У магілёўцаў Akute пацікавіліся, ці не крыўдна ім быць не хэдлайнерамі, а разаграваць публіку. Яны адказалі, што заўсёды з’яўляюцца ў патрэбны час у патрэбным месцы. А зараз яны шмат працуюць. Карацей, усё будзе. Тым больш публіка, здаецца, іх ведала і чакала.

Гарні українські хлопці - гурт «Агонь» - адразу паказалі сябе рок-зоркамі, хоць і казалі са сцэны, што яны «адзіная тут папса». Музыканты выходзілі да гледачоў і ладзілі стэйдждайвінг. Выступ дапаўнялі танцоркі.

Гурт заснавалі былыя ўдзельнікі Quest Pistols, таму выступ пачалі са старых песень — «Я устал»,"Я твой наркотик". Калі вам цікава, што ўяўляе гурт зараз, паслухайце іх трэк «Тебе 20». Зараз шмат кажуць пра тое, што ўкраінская музыка класная — усе нядаўна слухалі «Maruv» i «Kazka». «Давайце не будзем абменьвацца любезнасцямі, мы думаем, што беларуская музыка таксама класная. А украінская класная таму, што людзі робяць тое, што ім падабаецца», — кажуць музыканты.

Элджэй захаваў сваю загадкавасць. Ён не даваў журналістам інтэрв'ю і забараніў сябе здымаць нават у адведзеных месцах — тольки з залі. Выступаў ён з дыджэем Cherocky. «Ну што, Ліда, гатовыя забаўляцца?», — пытае дыджэй. І танцаваць пачынаюць і падлеткі, і дарослыя. Можна па-рознаму ставіцца да гэтага выканаўцы, але музыкант умее працаваць і запальваць залу — гэта факт. «Гэта было а**енна, я буду сумаваць па вам», — сказаў ён напрыканцы. Мы таксама, Эджэй.

Чарговым выступіў «Сплин». Аляксандр Васільеў здаваўся «сваім» у простым джынсах і таўстоўцы. А яго голас захаваў нейкую хлапечую звонкасць. Карацей, усё, як мы помнім і за што мы іх любім. Музыканты чаргавалі вядомыя і новыя песні. А скончылі сэт мажорнай і вечнажывой «Мое сердце».

Закрываў выступ гурт «Чайф». «Канешне, прыемна і дзіўна, — кажа Уладзімір Шахрын на пытанне, што яны адчуваюць, калі іх слухае моладзь. — Мы ў свой час на такое разлічваць не маглі. Гэта такая энергетычная падпітка ад таго, што ты разумееш, што гэта не стала канчаткова музыкай рэтра». Скончыўся фестываль святочным феерверкам.