У канцы красавіка пенсіянер з Гродна Іван Аутка заразіўся каранавірусам у санаторыі. З-за хваробы ён правёў два з паловай тыдні ў бальніцы. Шпіталізавалі і ягоную жонку Алену. Спачатку ў Гродзенскі кардыядыспансер з-за праблем з сэрцам, потым — у інфекцыёнку: інфаркт даў прытворнададатны вынік на каранавірус. На каранцін патрапілі дзеці, унукі пенсіянераў і два дзясяткі медыкаў. Рэдакцыя Hrodna.life запісала гісторыю сям'і, якая перажыла COVID-19.
Вірус з санаторыя
У сям'і Аутка ўсё пачалося з Івана Аляксандравіча. 30 сакавіка ён паехаў у санаторый у Белавежскую пушчу. Заслужаны адпачынак мужчына чакаў больш за пяць гадоў, у санаторыі пачаў пісаць вершы.
9 красавіка ў санаторыі высветлілася, што з аднаго з карпусоў у шпіталь забралі жанчыну. У яе быў станоўчы тэст на каранавірус.
Праз дзень забралі яшчэ адну з адпачываючых, якая прыехала з Віцебска. Апошняя жыла на адным паверсе з гродзенцам Аутка.
«Стали брать у всех на этаже тесты и у меня он показал положительный, — говорит Иван Александрович. — Через три дня сделали повторный, коронавирус подтвердился. Тогда меня повезли в областную инфекционную больницу Бреста, потому что в тот момент я находился в Брестской области».
«Сталі браць ва ўсіх на паверсе тэсты і ў мяне ён паказаў станоўчы, — кажа Іван Аляксандравіч. — Праз тры дні зрабілі паўторны, коронавирус пацвердзіўся. Тады мяне павезлі ў абласную інфекцыйную бальніцу Брэста, таму што ў той момант я знаходзіўся ў Брэсцкай вобласці «.
Пенсіянер кажа, што каранавірус да тэстаў пачаў у яго праяўляцца ў выглядзе высокай тэмпературы, моцнага галаўнога болю і пяршэння ў горле.
«Такога ніколі не было. Акрамя ўсяго гэтага вельмі ламала косці. Так ламала, што я клаўся на ложак і браўся за спінку. Такое адчуванне было, быццам нехта круціць мне ломам ногі, а я ў адваротны бок выкручваюся. Думаў, пераломіць. Я больш за 20 гадоў не п’ю і не палю, вяду здаровы лад жыцця, а тут нейкі каранавірус».
Боль быў невыносны і пенсіянер думаў, што не выкараскаецца. Цяпер Іван Аляксандравіч кажа, што брэсцкія медыкі і моцны арганізм дапамаглі яму перамагчы хваробу.
«У мяне была выяўлена яшчэ двухбаковая пнеўманія, — дадае мужчына. — Паглядзеў, што мне ўжо 68-ы год. Думаю, брат — 66 пражыў, другі - 67, вось і мой час прыйшоў. Нават жартаваў, што калі памру, то каб пахавалі каля брамы Брэсцкай крэпасці і помнік паставілі, каб калі хто-небудзь з Гродна будзе ехаць, то хоць кветачку пакіне. Адзін лекар казаў: „Занадта шмат гонару“. Але я змагаўся і выкараскаўся».
«Адразу сказала, што муж з плюсікам»
Жонка, дзеці і ўнукі не бачыліся з Іванам Аляксандравічам з тых часоў, як ён з’ехаў у санаторый. Але з каранавірусам усё роўна сутыкнуліся.
Хвалюючыся за мужа, які знаходзіцца ў бальніцы ў Брэсце, Алена Леанідаўна разнервавалася, пачаліся праблемы з сэрцам. 14 красавіка яе шпіталізавалі.
«Супрацоўнікі хуткай зрабілі заключэнне, што ў мяне шырокі інфаркт на нервовай глебе і павезлі ў кардыядыспансеры, — распавяла жанчына. — Там паклалі мяне адразу ў рэанімацыю, зрабілі аперацыю на сэрцы і ўзялі мазок на каранавірус. Я ім адразу сказала, што муж у Брэсце з плюсікам, але з ім не бачылася і не кантактавала з канца сакавіка».
Ніякіх сімптомаў віруса ў Алены Леанідаўны не было, але тэст паказаў станоўчы вынік.
«17 красавіка я першая была ў кардыялагічным цэнтры з каранавірусам. Зрабілі для мяне спецыяльны бокс. Ніхто не ўваходзіў - усе баяліся, быццам я якая-небудзь ВІЧ-інфікаваная. [Лежачы ў боксе] размаўлялі з персаналам па тэлефоне».
Заблыталіся ў тэстах
Пакуль Алена Леанідаўна была ў бальніцы, яе дзяцей і ўнукаў адсялілі на двухтыднёвы каранцін, як кантакты першага ўзроўню. Але іх тэсты паказалі адмоўны вынік. Пад’езд і кватэру пенсіянераў прадэзінфікавалі.
«Апроч сям'і, на каранцін адправілі ўсіх медыкаў, якія са мной кантактавалі - 24 супрацоўнікі. Але пасля адмоўнага тэсту іх зноў дапусцілі да працы. У кардыяцэнтры ўсе баяліся са мной кантактаваць і ў выніку сказалі, што пераводзяць у інфекцыйную бальніцу».
У пенсіянеркі ўзялі другі мазок, але вынік не паведамлялі некалькі дзён. Жанчына адмаўлялася ехаць у іншую бальніцу. Казала урачам, што ў яе праблемы з сэрцам, а не з каранавірусам.
«Лекары ў кардыяцэнтры сцвярджалі, што ў мяне другі станоўчы тэст і таму перавозяць у інфекцыйную бальніцу. Там спачатку змясцілі ў спецыяльны бокс, а потым адразу ў рэанімацыю з-за майго сэрца».
Прытворнададатны тэст
Праз некалькі дзён да Алены Леанідаўны прыйшла медсястра і сказала, што другі тэст у яе ўсё-ткі адмоўны. Жанчына не магла паверыць яе словам.
«Як такое можа быць, калі мне сказалі ў кардыяцэнтры, што ў мяне каранавірус. У інфекцыйнай бальніцы ўзялі яшчэ адзін дадатковы мазок і зноў адмоўны. Аказалася, мой шырокі інфаркт даў такі аналіз, што медыкі падумалі, што гэта каранавірус, але лёгкія былі чыстыя. Іх дадаткова абследавалі».
Лекары ў інфекцыйнай бальніцы сказалі Алене Леанідаўне, што яна не іх пацыентка і сталі рыхтаваць да выпіскі. Жанчыне пашанцавала, што адразу трапіла ў рэанімацыю. Калі была б у боксе з хворымі з каранавірусам, то ўсё магло скончыцца для яе значна горш.
«Адбылася памылка, лекары кардыялагічнага цэнтра не дагледзелі і адправілі мяне ў інфекцыйную бальніцу. Асцерагаліся і выпісалі мяне, так і не далячыўшы сэрца. Але зараз я сябе адчуваю значна лепш», — сказала жанчына.
«Думаў, камянямі будуць кідацца»
Як і большасць людзей, Іван Аляксандравіч не меркаваў, што можа перахварэць каранавірусам. А ўся сям’я нават без кантактаў з ім — апынецца на карантыне.
«Я хачу сказаць, што калі хто-небудзь сустрэнецца з гэтай хваробай, то трэба паводзіць сябе больш жыццярадасна. Не паддавацца і не здавацца. Мы ўжо месяц дома, і з намі ўсё добра. Але пачуццё ёсць,
што гэты гад — каранавірус — дае пра сябе знаць. Калі галава ці жывот баліць, то гэта доўжыцца крыху даўжэй, чым звычайна. Трэба яшчэ дзесьці паўгода пачакаць [гэта здагадка героя, а не лекараў, — Hrodna.life], каб усё нармалізавалася».
Мужчына адзначае, што цяпер у яго добрыя аналізы і лекары яму кажуць, што ён можа стаць донарам крыві. Імунітэт у Івана Аляксандравіча добры, але здароўе не дазваляе здаваць плазму.
«Суседзі дагэтуль шарахаюцца — лічаць мяне носьбітам хваробы. І ў СМІ пісалі пра нашу сям’ю, і медыкі хадзілі па пад’ездзе, усе ўсё ведаюць. Калі раней суседзяў на дачу мог падвезці, то цяпер адзін езджу. Людзі бліжэй, чым на 50 метраў не падыходзяць, спачатку думаў камянямі будуць кідацца, але я ўсміхаюся. Мне здаецца, зараз трэба людзей больш інфармаваць пра каранавірус. Тыя, хто перахварэў, заразіць ужо не могуць [у лекараў у свеце пакуль няма адзінага меркавання аб магчымасці рэцыдыву ў перахварэўшых COVID-19, — Hrodna.life]».
Паводле афіцыйных звестак Міністэрства аховы здароўя, па стане на 11 лютага ў Беларусі пацверджана 263 551 выпадак каранавіруса (1692 за апошнія суткі), ачунялі і выпісаны 252 068 (1990 за апошнія суткі) пацыентаў, памёрлі 1820 чалавек (9 за апошнія суткі).
