Гродзенскія таксісты расказваюць, навошта запрашаюць адзін аднаго на «агеньчык»

Каля 20 машын таксі з’ехалася на вуліцу Каліноўскага ўвечары 12 лістапада, каб дапамагчы калегу, які апынуўся ў непрыемнай сітуацыі. Аказваецца, такія здарэнні - не рэдкасць. Сярод кіроўцаў такі сігнал аб дапамозе называецца «агеньчык». Hrodna.life сабраў некалькі гісторый ад кіроўцаў.

Аляксандр, стаж 10 гадоў

— Не ведаю як зараз, але раней прыязджалі ўсе, хто чуў паведамленне. Я яшчэ працаваў у перыяд, калі былі рацыі ў машынах, а інтэрнэт-дадаткі не былі такія развітыя, як цяпер. Бывала, нават з пасажырамі даводзілася ехаць. Але раней за нявыплату ніхто і не клікаў на дапамогу, а калі і клікалі, то проста тэлефанавалі дыспетчару і прасілі адну-дзве машыны для тлумачэння сітуацыі.

Чаму не хочуць плаціць? Не ведаю, што людзей да гэтага схіляе. Вось адзін з выпадкаў, якія мне запамяталіся. Прыехаў я на заказ, выйшлі з пад’езду два чалавекі і абодва п’яныя. Адзін сеў у машыну, другі разлічыўся за яго і сказаў куды ехаць. Я ўключыў таксометр і пачаў лічыць грошы, якія мне далі, а там аказалася вельмі мала. На той момант штосьці каля 7000 рублёў, заказ мінімальны тады быў, па-мойму, 30 000 рублёў. Я пра гэта сказаў пасажыру, ён выйшаў з машыны, пахадзіў вакол, зноў адчыніў дзверы і забраў свае рэчы. Я выйшаў за ім: ён павінен быў аплаціць мінімальны заказ, бо ён сеў у машыну і я ўключыў таксометр. У адказ ён ударыў мяне і мне прыйшлося ўтрымліваць яго сваімі сіламі пакуль не прыехалі іншыя машыны на дапамогу. Потым мы выклікалі міліцыю. Выклікаць рабят на дапамогу заўсёды было прасцей і хутчэй, чым выклікаць міліцыю, бо дыспетчар амаль заўсёды ведае, дзе ты знаходзішся.

Яўген, стаж каля году

— Агулам у мяне ўсё нармальна, можа проста шанцуе на кліентаў. Часам п’яныя злёгку вычвараліся, але гэта адзінкавыя выпадкі. Адзін раз я пад’ехаў на «агеньчык» да «Фарадэя». Я пад’ехаў - там машын каля дзесяці стаяла, пацан пачаў рамсіць на таксістаў, прапаноўваў з ім выйсці адны на адзін. А ўсе баяліся да яго падысці і стаялі каля сваіх машын. Пра якую салідарнасці можна казаць?

Я падыйшоў да пасажыра і сказаў супакоіцца, а ён пачаў пхацца. Усе таксісты проста глядзелі, нават тыя, у каго вялікі стаж працы. Мы нешта павырашалі з пасажырам і сталі міліцыю выклікаць. Потым нехта пачаў у «агеньчыку» казаць: чаму гэтаму пасажыру рогі не накруцілі? А як нешта зробіш, калі ўсе баяліся падысці? Я ўжо нічога не казаў: сам пераканаўся, якія яны сцыкуны і толькі на словах па рацыі могуць казаць.

Яўген, стаж 2,5 гады

— Трапляюцца кліенты, якія не хочуць плаціць, але не часта. Асноўная прычына — п’яны чалавек ці грошай няма, а ехаць трэба. Бываюць уцякаюць. У нас у таксістаў ёсць канал «агеньчык»: у выпадку сігналу ўсе хто побач з’язджаюцца, у асноўным гэта бывае ноччу. Асабіста мне не даводзілася карыстацца гэтай дапамогай, але даводзілася біцца з пасажырамі. Ехаў нападпітку і лаяўся, я яго адвёз да месца і ён выйшаў. Праз некалькі секунд вяртаецца і ломіцца ў машыну. Я адчуў нешта нядобрае. Прыйшлося выйсці і ўдарыць гэтага чалавека. Лепш не чакаць і першым нанесці ўдар. Былі моманты, калі людзей у машыне ванітавала — усё аплачвалі. Наогул, салідарнасць сярод таксістаў ёсць, але не скажу, што тут усё такія дружныя. Па вялікім рахунку кожны сам за сябе.

Самвэл, стаж 11 гадоў

«Гісторыі з неаплачаным праездам здараюцца дзесьці раз на тыдзень ці месяц. У асноўным п’яныя адмаўляюцца плаціць: то грошай няма, то прапіў і іншыя адгаворкі. Пачынае свае гісторыі распавядаць. Дзе не атрымоўваецца вырашыць праблему самому, таксісты адзін аднаму дапамагаюць і выклікаюць усіх па «агеньчыку». Але я неяк не прасіў аб дапамозе: сам заўсёды вырашаў гэтыя праблемы.

Аляксандр, стаж 20 гадоў

— Апошні раз з неаплачаным праездам я сутыкнуўся ў чэрвені гэтага года. Пасажыр быў незадаволены сумай за праезд і гатовы быў заплаціць толькі палову. Разумееце, для звычайных людзей 3 рублі гэта не грошы і яны думаюць, што калі не заплацяць таксісту, то нічога з ім не здарыцца. Многія вадзіцелі за гэтыя рублі не хочуць выклікаць міліцыю і потым сядзець запаўняць там паперы. Часам таксісты кажуць: адпусьці ты гэтага кліента, а то прыйдзецца яшчэ цягацца і страціш больш грошай. Вось такая псіхалогія у людзей.

Бо пасажырам, якія не заплацяць за праезд, практычна нічога не будзе. Склалі пратакол і ў выніку заплаціў. Бывае, часам людзі рукі распускаюць, асабліва па святах і ў ноч з суботы на нядзелю. Прычыны розныя: то з дзяўчынай палаяўся, то нешта не падзялілі і тады кіроўца таксі аказваецца крайнім. Нехта карыстаецца «агеньчыкам», я ж імкнуся такія сітуацыі вырашаць сам. Вопыт і ўпэўненасць у сабе дапамагаюць.

[irp posts="18 773″ name=""Забілі ні за што". Пачаўся суд па справе аб забойстве таксіста"]

А наогул сярод таксістаў ёсць салідарнасць. Канал аб дапамозе быў створаны каля 5 гадоў таму, пасля таго як былі зніжаны тарыфы на паслугі таксі. Чым менш кошт, тым больш небагатых людзей карыстаецца нашымі паслугамі. Сёння таксі ў некаторых сітуацыях танней маршруткі.

Сяргей, стаж более 20 гадоў

— Я пачынаў таксаваць яшчэ ў 1996 годзе. У апошні час пасажыраў, якія адмаўляюцца плаціць, у нас усё менш. Цяпер усё фіксуецца праз чэкі, рэгістратары, мабільныя званкі і камп’ютарныя праграмы. А раней такія выпадкі былі часта і чалавека ледзь не за руку трэба было трымаць, каб ён расплаціўся.

Забыцца расплаціцца за праезд можа хто заўгодна. Гэта можа быць прыстойна апрануты чалавек: ён проста выходзіць з машыны, просіць пачакаць хвілінку і не вяртаецца. Але асноўная частка такіх кліентаў - людзі нападпітку і наркаманы, якія ездзяць ноччу, апошніх цяпер усё менш.

Апошні выпадак на Каліноўскага для мяне не навіна. Час ад часу хтосьці так круціць ксівай. Але салідарнасць ўсё ж сярод таксістаў ёсць. Гэта ў асноўным адбываецца, калі кагосьці б’юць ці не разлічваюцца. У такіх выпадках збіраюцца таксісты. Экстраныя паведамленні прыходзяць у дадатку Zello ў канале «агеньчык». Гэта як сігнал трывогі. Многія атрымліваюць гэты сігнал, калі едуць з пасажырамі і пра гэта яны ім не заўсёды кажуць. У мяне быў такі выпадак, што ехаў з пасажырамі, якім стала цікава прыехаць на разборкі.

Раней па радыёстанцыі прасілі дапамогі. Я дзесьці ў 2005 годзе прасіў аб дапамозе, калі са мной не хацелі разлічвацца і пры гэтым бралі за шыю. Прыехалі калегі і павырашалі.

[irp posts="19 640″ name="Адзін просіць смерці, другі - літасці. Суд па справе аб забойстве таксіста заслухаў апошняе слова абвінавачаных"]

Аднойчы мне даводзілася раздымаць таксістаў, у якіх ужо накіпела: кліенты перастаюць расплачвацца і людзі не вытрымліваюць. Усё адбываецца на эмоцыях. Тады бойка пачалася з-за нейкага наркамана з крымінальных колаў, яму паспелі так панадаваць, што я своечасова разняў і выклікаў міліцыю.

Але калі паўстае пытанне барацьбы за правы таксістаў агулам, то салідарнасці як такой і няма. І гэта дрэнна.

Юрый, стаж 2 гады

Я яшчэ не прасіў аб дапамозе, бо мала працую. Але па невялікім вопыце ведаю, што кожныя выходныя не хочуць плаціць пасажыры за праезд. Гэтым займаюцца п’яныя ці людзі у якіх няма грошай. Хтосьці едзе і думае, што ёсць грошы, а насамрэч ўсё прапіў. Тады таксісты даюць сігнал у «агеньчыку» або выклікаюць міліцыю. Я ўжо на двух такіх выкліках быў. Справа не ў трох рублях, а справа ў тым, каб правучыць чалавека. Бывае на сігнал па 20 машын прыязджае.

[irp posts="90 887″ name="Чаму гродзенскія таксі часта трапляюць у аварыі? Тлумачаць дырэктар і таксіст"]