Як жыць з тым, што пандэмія зацягнулася? Усе засумавалі, працы няма, замоваў няма, самаізаляцыя. Затое ёсць вольны час і жаданне хоць нешта рабіць. Месяц таму з такой сітуацыі «прыдумаўся» Grodno Gastro Trip. Аўтар ідэі, Андрэй Віктараў, кажа, што хацеў знайсці альтэрнатыву адмененым гарадскім мерапрыемствам. Атрымалася ператварыць крызіс у магчымасць, сабраць каманду і арганізаваць гастрафестываль.
У горадзе шмат устаноў, якія гатуюць нацыянальную кухню або асобныя нацыянальныя стравы.
«Прыкінуў, было б выдатна правесці фестываль нацыянальнай ежы, — распавядае Андрэй. — Тым больш, што Фестываль нацыянальных культур у гэтым годзе адмянілі».
Ад ідэі да рэалізацыі прайшоў месяц. Было цяжка прагназаваць, калі «ўсё наладзіцца», таму фестываль адразу прыдумлялі на два фарматы — з сэтамі ў рэстаранах і ежай навынас.
«Захацелася зрабіць па-свойму. Каб гродзенскі фестываль адрозніваўся ад іншых». На думку Андрэя, зрабіць фэст «гродзенскім» маглі толькі гродзенцы. Таму ён стварыў чат у мэсэнджары і запрасіў туды знаёмых творчых прафесій. З аднымі раней разам праводзілі канферэнцыі «Старт-0», з іншымі працавалі ў праектах. Атрымалася каманда мары — усе пагадзіліся працаваць без грошай.
Для Hrodna.life рабяты распавялі, чаму.
Іра Кветка, фатографка
«Фатаграфіяй займаюся з 16 гадоў», — кажа Іра.
Цяпер яна можа здымаць усё: «Прынцыпы ўсюды аднолькавыя». Але фуд-фатаграфія — адзін з асноўных напрамкаў яе работы. Фатаграфіі Іры выкарыстоўвае ўжо не адзін гродзенскі рэстаран. За два тыдні разам з Кацяй яны адздымалі ўсе 14 сэтаў гастрападарожжа.
Каця Кіселеўская: «Я таксама планаваў здымаць, але падціскалі дэдлайны па іншых праектах. Таму проста дапамагала Іры — трымала парасон, гуляла адбівальнікам. Сказала: магу быць карыснай, давайце дапамагу. Ведаю па вопыце, як важна, калі ёсць каму проста паднесці апаратуру або своечасова паставіць батарэю на зарадку. Гэта ж залаты чалавек на здымках».
Фотаздымкі ад Каці вы яшчэ ўбачыце. Хутка яна будзе здымаць сэты навынас, каб вы дакладна ведалі, як яны выглядаюць.
Андрэй Ціцяк, дызайнер: «Андрэй сказаў: «Ёсць ідэя». Я кажу: «А давай!» — так прайшлі дзелавыя перамовы. Ціцяку Віктараў прапанаваў прыдумаць лагатып гастрападарожжа. «Работы было мала, захацелася размаляваць свае шэрыя дызайнерскія будні яркімі фарбамі», — аджартоўваецца Андрэй Ціцяк. Атрымалася так: «Там і шлях, і талерачкі, і нацыянальныя ўзоры — намяшаў усяго. Здаецца, атрымалася цікава».
Круг у цэнтры лагатыпа Андрэй Ціцяк назваў «вялікай гродзенскай талеркай, у якой можна скласці свой уласны фуд-пазл».
Моўшн-дызайнер прыйшоў у праект сам. Арсень убачыў лагатып Андрэя і зрабіў з яго анімацыю.
Эліта Танаян — студэнтка. Яна прыехала ў Гродна год таму, а зараз ужо скончыла першы курс. «У Гродна закахалася з першага погляду. Вельмі хачу рабіць нешта, каб тут было цікава жыць. Таму мяне пастаянна ў нейкія праекты заносіць, — распавядае яна. — Калі Андрэй напісаў пра новую ідэю, таксама захацелася ўключыцца». Эліта кажа, што для яе найлепшая матывацыя — гэта водгукі людзей у сацыяльных сетках. Каб іх было больш, Эліта пісала рэлізы фестывалю.
Віка Воўк таксама любіць мець зносіны ў сетках. «Для праекта шукала людзей, якія ўмеюць прасоўваць ідэю. Звярталася да інфлюэнсераў і СМІ, якія пішуць пра ежу і гарадскія падзеі. Наогул, калі кажуць, што ёсць праект, хочацца паўдзельнічаць».
Хобі ў Вікі звязаныя са спортам і фітнесам. Але гэта, па яе словах, не падстава адмовіцца ад гастрафэста. «Часам трэба сабе дазваляць нешта смачненькае. Проста размеркаваць дзённыя калорыі правільна, каб сэт упісаўся ў норму».
«Калі я ўбачыла план, адразу зразумела, што я ў справе», — кажа Віка.
У Андрэя атрымалася раскласці ідэю на задачы. Аказалася, што фестываль складаецца з маленькіх спраў. «Можна сесці і зрабіць за 15 хвілін. Столькі не шкада, на сеткі больш бескарысна трацім», — кажа Віка. На спіс СМІ і інфлюэнсераў яна выдаткавала 2,5 гадзіны.
«Важна, за каго ўпісваешся, — кажа Каця. — Калі збіраецца каманда, значыць людзям цікава, яны прыйшлі не дзеля грошай».
Далей працуе ўзаемная падтрымка.
«Спачатку ёсць ідэя і ты гарыш. Пачынаеш рабіць, нешта не атрымліваецца. Здаецца, усё глупства, якое працаваць не будзе. У гэты момант патрэбныя людзі, якія скажуць: „Ідзі і рабі“. Потым глядзіш — і праўда ўсё класненька атрымліваецца».
Белавежская пушча сёння раздзеленая не на дзве, а насамрэч на тры часткі: беларускую, польскую і…
Ужо некалькі дзесяцігоддзяў метал-музыка аб'ядноўвае людзей не толькі адных музычных прыхільнасцяў, але і падобнага светапогляду.…
У ГЗК Triniti гродзенцы заўважылі прусака — насякомае бегала па канапе ў зоне фуд-корту. Hrodna.life…
Беларускі гурт Ulis праіснаваў больш за 20 гадоў. Яго спадчына жыве - музыканты робяць каверы,…
Крысціна Мішчук (Пянткоўская) нарадзілася ў 1933 годзе ў Гродне ў сям'і мясцовай інтэлігенцыі. Каталічка. Тата…
У 500 метрах ад плота, узведзенага на польскім баку мяжы з Беларуссю, стаіць вёска Азяраны…