Электрык Настасся з Гродна: «Калі мяняла лямпачкі на апорах, калегі збіраліся вакол і глядзелі на мяне, як на экспанат»

Пра Настассю Карпук даведаліся пасля кастынгаў на сёлетні конкурс «Міс Беларусь», адзін з якіх праходзіў і ў Гродне. Сярод іншых канкурсантак яе вылучала сфера дзейнасці: дзяўчына звязала жыццё з электрычнасцю. Чым быў абгрунтаваны такі выбар і як Настассю ўспрымаюць у прафесіі — пра гэта «Наша Ніnа» даведалася ад яе самой, калі яна прыехала ў Мінск на сесію.

Пасля сканчэння тэхналагічнага каледжа па спецыяльнасці «мантаж і эксплуатацыя электраабсталявання» дзяўчына атрымлівае вышэйшую адукацыю ў сваёй сферы ў БДАТУ.

Пра выбар прафесіі

Калі яшчэ вучылася ў школе, думала, што стану харэографам, але ўсе вакол тлумачылі, што гэта несур’ёзна. Мой бацька — электрык, старэйшы брат — таксама.

Тата заўсёды вучыў нас разбірацца ў тым, як працуе электрычнасць. Памятаю, на лецішчы мы з братам самастойна рабілі праводку, а ён сядзеў і кантраляваў працэс. Таму калі прыйшоў час абіраць сабе спецыяльнасць, мне прапанавалі, можна сказаць, пайсці па слядах старэйшых у сям'і.

Пра навучанне сярод хлопцаў

Для паступлення ў каледж я здавала матэматыку і беларускую мову. Калі апублікавалі спіс маіх аднагрупнікаў, я вельмі ўзрадавалася, што разам са мной будзе вучыцца яшчэ адна дзяўчына. Але потым высветлілася, што гэта Аляксандр: у дэканаце няправільна запісалі яго імя.

Так што я была адзінай дзяўчынай у групе: спачатку было дзіка, але хутка я ўлілася ў кампанію.

Пра цяжкасці

Складаней за ўсё мне давалася фізіка. Але пашанцавала, што побач быў бацька, які пры патрэбе мог патлумачыць усе нюансы работы лямпачкі ці нейкіх прыбораў. На практыках, збіраючы схемы, я пастаянна раздзірала сабе рукі, а калі мяне па размеркаванні адправілі ў вёску, стала яшчэ весялей.

Пра размеркаванне маладога электрыка

На адпрацоўку мяне адправілі ў вёску Вялікія Азяркі ў СПК «Азяранскі». Гэта ў Мастоўскім раёне, паўтары гадзіны ад Гродна. Праўда, транспарт туды ходзіць непастаянна і няма варыянтаў дабрацца без перасадкі, таму жыла я на месцы.

У мяне і бацькі, і бабулі гарадскія, таму нават убачыць свінак і кароў жыўцом было для мяне моцным уражаннем. Да гарачай вады, якую трэба было кожны раз награваць, каб прыняць душ, я таксама прывыкала.

Мяне паставілі на пасаду майстра. Дзесьці паўгода я проста запаўняла паперкі і сачыла за тым, што робяць на фермах калегі. Пасля я і сама асмялела, ды і мужчыны з калектыву даверылі рабіць пэўныя рэчы: дзесьці замяніць лямпачкі, разабраць зламаны стартэр, замяніць праводку…

У вёсцы было нармальна, калі не лічыць старое абсталяванне і інструменты. Але там не было ні тэлевізара, ні нармальнага інтэрнэту. Не было нават равеснікаў, з якімі можна было б камунікаваць. У мясцовы клуб я схадзіла адзін раз і больш не захацела: там адны школьнікі, якія штотыдзень апранаюць на сябе ўсё самае найлепшае і бліскучае.

Карацей, праз год мне стала там сумна. Таму, узяўшы адпачынак, я пачала шукаць месца, куды б можна было пераразмеркавацца.

Пра самастойнае працаўладкаванне

Я лазіла па аб’явах у інтэрнэце, мяне нярэдка запрашалі на сумоўі. Там я выдатна адказвала на самыя папулярныя пытанні: агуч закон Ома, як падключаецца разетка і гэтак далей.

Але на мяне, шчуплую, у сукенцы, глядзелі і адмахваліся: куды ты, маўляў, палезеш такая. Некаторыя, проста пачуўшы ў слухаўцы жаночы голас, адразу адмаўлялі. І цяпер, калі хлопцы-электрыкі кажуць мне, што ім складана знайсці працу, я не веру і смяюся ў твар: хай бы паспрабавалі пабыць на маім месцы.

Карацей, у выніку я згубіла надзею і ўжо збірала рэчы, каб вярнуцца ў вёску. Але ўрэшце мне ўсё ж ператэлефанавалі з мытні і запрасілі на трохмесячны выпрабавальны тэрмін.

Пра працу мантажнікам электраабсталявання на мытні

За тры месяцы мяне і яшчэ аднаго стажора як толькі не выпрабоўвалі. Спачатку лайтова: замяніць лямпачку ці разетку ў памяшканні, дзе сядзіць кіраўніцтва мытні.

На трэці месяц там вырашылі замяніць усё электраабсталяванне. Мой партнёр, як на зло, захварэў. Памятаю, разадрала сабе ўсё, што магчыма, пакуль мяняла правады з пашкоджанай ізаляцыяй, але справілася.

Самым страшным для мяне было дзяжурыць ноччу, адной, у пакойчыку з дызель-генератарам. Сядзіш каля яго адна, за акном — завіруха. Вецер гудзіць, генератар гудзіць, а табе пастаянна тэлефануюць і сігналізуюць: зламаўся святлафор, перагарэла лямпачка… І пакуль астатнія сядзяць у офісах, ты ідзеш і рамантуеш гэта на марозе, стоячы на лесвіцы.

Пэўны час, калі я адпраўлялася мяняць лямпачкі, мытнікі збіраліся паглядзець на мяне, як на экспанат. Я заўсёды старалася жартаваць: маўляў, можа аўтограф даць?

Пра ўдзел у кастынгу «Міс Беларусь»

Я даўно хацела паспрабаваць сябе ў конкурсе прыгажосці, проста таму што люблю новыя знаёмствы і эксперыменты. У фінал не прайшла. Можа, гэта і добра. Ад конкурсу засталіся дзіўныя ўражанні.

Па-першае, там было шмат пастановачнасці. Па-другое, няшчырасці.

Напрыклад, ва ўмовах конкурсу было напісана: прыходзіць на кастынг без макіяжу. Ну, я і прыйшла. Але амаль усе астатнія дзяўчаты былі нафарбаваныя ад душы (быццам толькі з салона прыгажосці выйшлі). І ніхто з журы не папрасіў іх змыць гэтую касметыку.

Я ўвогуле не разумею вульгарнасці ў макіяжы і адзенні, якія выкарыстоўваюцца, каб прыцягнуць увагу. Я за натуральныя, спакойныя колеры і рэчы.

Пра будучыню

Яшчэ я за тое, каб развівацца і рухацца наперад, таму атрымліваю вышэйшую адукацыю і спрабую сябе ўжо ў якасці праекціроўшчыка ў невялікай фірме па вытворчасці катлоў (планую электрыку для розных будынкаў у камп’ютарных праграмах). У вольны час спрабую разабрацца ў здаровым харчаванні і вучуся рабіць манікюр.

Я за тое, каб кожны выбіраў сабе прафесію па душы, незалежна ад нейкіх забарон і стэрэатыпаў, і тым больш — полу.


Если вам предстоит капитальный ремонт в квартире, то вам придется еще очень долго бороться с грязью и пылью. А можно взять в аренду строительный пылесос на сайте www.samrent.kiev.ua и не создавать себе никаких проблем. Цена аренды вас приятно удивит.


Падзяліцца

Апошнія запісы

«Пабачыць Гродна — і памерці». Як наш горад стаў міжваеннай «сталіцай самагубцаў»

У міжваенны час Гродна набыло незвычайную славу. Горад стаў месцам прыцягнення незвычайных турыстаў - тых,…

21 лістапада 2024

«Нармальны быў гастраном — цяпер там прадаюць шпалеры». Ці хапае крамаў у цэнтры Гродна?

Ці хапае ў цэнтры Гродна прадуктовых крам? Спрэчкі наконт гэтага выклікала адкрыццё на перакрыжаванні Савецкай…

21 лістапада 2024

Дзе арганізаваць святочную фотасесію? Гродзенскія студыі ўжо падрыхтавалі навагоднія лакацыі

Прыбраныя ялінкі, свечкі, навагоднія вянкі і гірлянды, аксаміт, светлы ці цёмны фон на выбар. Гродзенскія…

19 лістапада 2024

«Перад выбарамі - спрыяльны час для петыцый». Як прымусіць чыноўнікаў вырашаць праблемы і чаму новая пляцоўка «меркаванне.бел» для гэтага не пасуе

Улады стварылі новую платформу “меркаванне.бел”. Яе пазіцыянуюць як анлайн-пляцоўку, на якой кожны зможа ў вольнай…

15 лістапада 2024

«У Гродне жывуць тыя яшчэ „шалёныя імператрыцы“». Стваральніца брэнда Krikate расказала, як дабралася да парыжскага тыдня моды

Калекцыя адзення гродзенкі Кацярыны Карлацяну дэбютавала гэтай восенню на Парыжскім тыдні моды. А пачыналася ўсё…

14 лістапада 2024

«Першы прыбытак патраціў на станок». Гродзенец у школе выточваў біты, а ў 27 гадоў адкрыў сваю вытворчасць мэблі

Гродзенец Раман Нагула амаль паўжыцця працуе з дрэвам. Школьнікам ён пачынаў з бейсбольных біт, а…

13 лістапада 2024