Канцэрт, што прайшоў у Гродне 25 чэрвеня ў межах фестываля джазу, скончыўся даждом, маланкамі і танцамі пад парасонамі. Імправізавалі ўсе — музыкі на сцэне, слухачы-танцоры — на лужку ля замку, а дажджавыя хмары — у небе. За 5 гадзін канцэрта 8 разоў змяняліся выступоўцы на сцэне і тройчы — надвор’е. Наведвальнікі імпрэзы мелі шанец атрымаць поўнае ўражанне аб джазе і мора адрэналіну ад сонца, лёгкага дажду, вясёлкі і навальніцы.
Добра пабавіць час дапамаглі і адразу дзве выставы — жывапісу ад Дар'і Багасловай з гродзенскага гурта «Раса мечтателей» і фотапартрэтаў удзельнікаў ранейшых джаз-фэстаў ад Ягора Чупракова.
Пачатак канцэрту абяцаў спакойную насолоду ад музыкі на утульнай пляцоўцы каля Новага замка. Былі падрыхтаваны шэрагі крэслаў, прыехаў фургончык з бясплантай кавай ад «Барыста», чакалі буфеты з халоднымі напоямі, а са сцэны ліўся джаз ва ўсіх сваіх адценнях.
Дарэчы, ініцыятаркай наведаць фестываль стала для Жэні бабуля: «Яна проста абажае гэту музыку і мяне вучыла граць джаз на піяніна. Калі ўсе дзеці ў музычнай школе гралі класіку, то я пад кіраўніцтвам бабулі грала джаз!»
Сама Людміла Іванаўна Даніловіч кажа, што прапусціць джазавы фэст у Гродне было б для яе проста немагчыма. «Я любіла джаз заўсёды. Раней, калі яшчэ выкладала ў мызычнай школе, калі нават ноты джазавай музыкі дастаць было цяжка, вучыла джазу сваіх вучняў, нават ладзілі джазавыя канцэрты. І зараз гэта застаецца маім захапленнем. Шукаю ноты ў інтэрнэце і проста з ноўтбука граю на піяніна. Джаз — гэта асаблівае выкананне. Тут яшчэ і самому трэба адчуць, як граць».
Да аднаго з канцэртаў яна нават склала верш, што і да фестывалю добра дапасаваўся:
«Джаз! Джаз! Джаз!
Это музыка для вас!
Для весёлых, озорных
Для детей и для больших.
Блюзы, буги и рэгтаймы
Вам откроют джаза тайны
Ритм джаза заводной
Поведёт вас за собой
Приглашаем в гости вас
Будем вместе слушать джаз!
Што джаз — музыка высокая, ці не найлепш адчула Ганна Ліпчанская. Бо яна слухала канцэрт з акна Новага замка. «Гэта проста нейкая поўнае шчасце! Усё можна забыць ад такой музыкі, праблемы і цяжкасці забываюцца».
Дождж, дарэчы, добра ўпісаўся ў праграму фестывалю. Ён стаў стаеасаблізай заслонай, што змяняла выяўленчыя часткі імпрэзы.
Пасля дажджу на змену карцінам Дар'і Багаслоў прышла фотасушка з працаў пастаяннага вядучага джазавых фестываляў Ягора Чупракова: «Кожны раз, калі я працаваў на папярэдніх фестывалях джазу ў Гродне, то браў з сабой фотакамеру. Хацелася захаваць той настрой, што музыкі перадавалі слухачам падчас канцэртаў. А зараз можна нагадаць усім пра колішніх гасцей, успомніць разам выканаўцаў, што наведваліся да нас».
Імправізацыі надвор’я таксама былі ў стылі джазу. Па першай хвалі дажджу на небе зайграла вясёлка і дадала фестывалю колераў і настрою. Так што на той час, як дождж пайшоў на поўную сілу, спыніць эмоцыі было ўжо немагчыма.
Калі на сцэну выйшаў Кліўленд Джонс, спявак і кампазітар са Злучаных Штатаў, то непагадзь ужо рэальна не мела значэння.
