Людзі і справы

Мала грошай, адпачынак летам і шмат папераў. Настаўнікі пра плюсы і мінусы сваёй працы

Чаго не хапае настаўнікам, а ад чаго, наадварот, галава ідзе кругам? Колькі сёння зарабляюць у школах? Напярэдадні Дня настаўніка Hrodna.life пагутарыў з прадстаўнікамі гэтай прафесіі і даведаўся, чаму яны яе абралі.

Фота: Roman Mager, unsplash.com

«Прафесія выбрала мяне». Вераніка Валчкевіч, 27 год, настаўніца

Прафесію настаўніка Вераніка не выбірала. Хутчэй, прафесія выбрала яе. Спачатку яна працавала выкладчыцай ва ўніверсітэце.

«Калі я пачала працаваць ва ўніверсітэце, я заўважыла, што студэнты маюць патрэбу ўва мне, у тым, чаму я іх вучу. І мая праца здабыла сэнс і каштоўнасць для мяне», — кажа Вераніка.

Быць настаўнікам — пастаянна развівацца

Вераніка кажа, што ў працы настаўніка ёсць шэраг плюсаў.

«Па-першае, я шалёна люблю дзетак, па-другое, ты даеш дзецям веды, па-трэцяе, гэта перш за ўсё праца з людзьмі: дзецьмі, бацькамі, калегамі. Гэта значыць, ты пастаянна развіваешся ў зносінах. Па-чацвёртае, ты развіваешся агулам праз удзел у розных канферэнцыях, алімпіядах, у творчай дзейнасці: пішаш артыкулы, вершы, апавяданні і г. д. Для мяне быць настаўнікам — гэта ўвесь час развівацца. Таму я ў выніку ім і стала».

Фота: Dawid Malecki, unsplash.com
Апроч гэтага, да пераваг сваёй працы Вераніка адносіць вялікі адпачынак — пры тым летам. «Ведаю, на іншых працах у людзей з гэтым бываюць праблемы».

Дакументацыя, недахоп вольнага часу і заробкі

Работа настаўніка мае і адмоўны бок. На думку Веранікі, значны мінус прафесіі - шмат дакументацыі. «Адсюль і недахоп вольнага часу, таму што ты пастаянна заняты запаўненнем журналаў, ведамасцей і г. д.»

Каб зэканоміць час, дакументацыю нарэшце трэба перавесці ў электронны выгляд, кажа Вераніка.

Вераніка, як і яе калегі, чакае павышэння тарыфу першага разраду. Але не думае, што пасля гэтага яе дабрабыт значна палепшыцца. «З ростам заробкаў растуць і цэны на прадукты, таму наўрадці гэта будзе заўважна».

«Гэта прэстыжна». Аляксандра Мініч, настаўніца малодшых класаў з 37-гадовым стажам

Аляксандра Васільеўна — настаўніца малодшых класаў, якая ўжо чацвёрты год працуе на пенсіі. «У мой час прафесія настаўніка была вельмі прэстыжнай», — кажа яна, але зараз хутчэй шкадуе аб такім выбары. Зарплаты «стабільна малыя», а пасля 37 гадоў працы пенсія — усяго 300 рублёў.

Фота: rawpixel

У вялікім горадзе бяруць на працу без праблем

Адпрацаваўшы тры гады на пенсіі ў родных Ганцавічах, Аляксандра Васільеўна была вымушана з’ехаць у Брэст. Знайсці больш-менш годную працу ў невялікім райцэнтры не атрымалася. У родным горадзе на месца Аляксандры Васільеўны прыйшла маладая настаўніца.

Аляксандра кажа, што ў невялікім райцэнтры знайсці працу вельмі складана і маладым. А ў Брэсце настаўніцу з вялікім досведам узялі з задавальненнем.

Перагружаныя класы, мітынгі і «папяццот»

З плюсаў сваёй працы Аляксандра Васільеўна, бадай як і большасць настаўнікаў, адзначае вялікі летні адпачынак. Але кажа і пра праблемы. У школе, дзе яна зараз працуе, класы перагружаны. «Клас 30 чалавек — гэта зашмат. Аптымальна 20, ну 25».

Палову працы займае запаўненне ўсялякіх папераў і справаздач. «Замест дзяцей прысвячаем час паперам». Добраахвотна-прымусовае святкаванне дзяржаўных святаў з абавязковым наведваннем мітынгаў таксама дасведчанай настаўніцы недаспадобы.

Раней у Ганцавічах Аляксандра Васільеўна зарабляла абяцаныя «папяццот». Праўда, рублёў. Зараз спадзяецца, што пасля павышэння заробкаў будзе мець рублёў 600−650.

«Праца ў школе — не маё». Кацярына, былая настаўніца, рэпетытарка

Кася прызнаецца, што ніколі не збіралася быць настаўніцай, ёй проста хацелась вучыць мовы. Таму яна і абрала лінгвістыку. На апошнім курсе ўніверсітэта Кацярына ўжо падпрацоўвала выкладчыцай у каледжы.

«Мне трохі падабалася працаваць у каледжы, бо там я займалася тэхнічнай англійскай мовай. І яшчэ мне падабаецца працаваць з крыху старэйшай моладдзю».

Зараз Кася займацецца рэпетытарствам. Ёй гэта даспадобы, бо цяпер яна займаецца «сапраўднай англійскай».

«Тут мне не трэба падпарадкоўвацца школьнай праграме. А праца ў школе — гэта не маё». Пры гэтым яна ўзгадвае пазітыўныя моманты школы: доўгі адпачынак, пастаянны кантакт з дзецьмі і моладдзю, які дае энергію і сілы. І адразу кажа пра негатыў: працы з дакументамі больш, чым з дзецьмі.

Фота: thought catalog
«Я не разумела такога патрабавання: пастаянная наяўнасць паўрочнага плану з мэтамі і задачамі. Я лічу, што трэба надаваць больш часу падрыхтоўцы да заняткаў, а не напісанню планаў».

Пра паперы Кацярына ўзгадвае невыпадкова. Яна выкладала англійскую і была класным кіраўніком, а гэта дадавала яшчэ больш працы з паперамі. Разам з прэміяй ды надбаўкамі для маладога спецыяліста і за класнае кіраўніцтва Кася зарабляла ад 500 да 650 рублёў.

«Я б зноў стала настаўніцай». Святлана Грыгер

Жаданне стаць настаўніцай у Святланы Іосіфаўны зарадзілася ў школе. «Мне падабалася назіраць за настаўнікамі і мне вельмі хоцелася стаць настаўніцай».

Пры паступленні ва ўніверсітэт Святлана Іосіфаўна разглядала два варыянты: архітэктура або настаўніца матэматыкі. Пра свой выбар ні кроплі не шкадуе: «Калі б яшчэ раз вярнуцца назад, напэўна, я б зноў стала настаўніцай».

Пасля ўніверсітэту яе размеркавалі ў Гродзенскі раён, адкуль праз 10 год яна перабралася ў Гродна і пачала працаваць у школе № 10 — цяпер гімназіі. У мінулым годзе яна сышла на пенсію.

«Адчуваць зваротную сувязь»

«Безумоўна, матэматыка — адзін з самых складаных прадметаў. Дзецям складана, але калі ты тлумачыш і бачыш, што цябе разумеюць, і ты адчуваеш зваротную сувязь, то разумееш, што ўрок прайшоў недарма».

На пытанне пра заробкі Святлана Іосіфаўна адказвае толькі, што калі ў настаўніка дастатковы досвед і катэгорыя, то можна разлічваць на сярэднія па краіне грошы.

Падзяліцца

Апошнія запісы

Статус — першы крок да захавання. Інструкцыя, як унесці аб’ект у спіс спадчыны

У мястэчку Радашковічы на 6 тыс. чалавек стаіць касцёл, дзе хрысцілі Янку Купалу. У Вілейцы…

22 лістапада 2024

«Пабачыць Гродна — і памерці». Як наш горад стаў міжваеннай «сталіцай самагубцаў»

У міжваенны час Гродна набыло незвычайную славу. Горад стаў месцам прыцягнення незвычайных турыстаў - тых,…

21 лістапада 2024

«Нармальны быў гастраном — цяпер там прадаюць шпалеры». Ці хапае крамаў у цэнтры Гродна?

Ці хапае ў цэнтры Гродна прадуктовых крам? Спрэчкі наконт гэтага выклікала адкрыццё на перакрыжаванні Савецкай…

21 лістапада 2024

Дзе арганізаваць святочную фотасесію? Гродзенскія студыі ўжо падрыхтавалі навагоднія лакацыі

Прыбраныя ялінкі, свечкі, навагоднія вянкі і гірлянды, аксаміт, светлы ці цёмны фон на выбар. Гродзенскія…

19 лістапада 2024

«Перад выбарамі - спрыяльны час для петыцый». Як прымусіць чыноўнікаў вырашаць праблемы і чаму новая пляцоўка «меркаванне.бел» для гэтага не пасуе

Улады стварылі новую платформу “меркаванне.бел”. Яе пазіцыянуюць як анлайн-пляцоўку, на якой кожны зможа ў вольнай…

15 лістапада 2024

«У Гродне жывуць тыя яшчэ „шалёныя імператрыцы“». Стваральніца брэнда Krikate расказала, як дабралася да парыжскага тыдня моды

Калекцыя адзення гродзенкі Кацярыны Карлацяну дэбютавала гэтай восенню на Парыжскім тыдні моды. А пачыналася ўсё…

14 лістапада 2024