Што будзе з сярэдняй адукацыяй у Беларусі ва ўмовах эпідэміі, пакуль незразумела. Некаторыя дзеці ходзяць у школу, некаторыя сышлі на індывідуальны план навучання, некаторыя проста застаюцца дома па заяве бацькоў. Міністэрства адукацыі яшчэ выбірае спосаб атэстацыі вучняў. Тым часам некаторыя школы паспяхова ўводзяць дыстанцыйнае навучанне.
Сістэма адукацыі ў краіне не гатовая да татальнага пераходу ў анлайн. Пра гэта распавёў «Гродна Плюс» Руслан Абрамчык, начальнік галоўнага ўпраўлення адукацыі Гродзенскага аблвыканкама
Для аддаленага навучання павінна быць тэхнічная база ў школе і дома, а настаўнікі і дзеці павінны быць гатовыя падпарадкоўвацца рэжыму. Пры гэтым не абавязкова выкарыстоўваць для сувязі інтэрнэт: могуць быць і іншыя формы ажно да перадачы хатніх заданняў на паперы.
Напрыклад, у Партугаліі ў 200 тысяч вучняў няма камп’ютара або доступу да інтэрнэту, перадае Euronews. Супрацоўнікі сферы адукацыі або паштальёны забіраюць у школах навучальны матэрыял, адвозяць яго навучэнцам, а затым збіраюць і перадаюць настаўнікам выкананыя заданні.
— Кожная школа будзе вызначаць фармат працы, зыходзячы з гатоўнасці сваіх педагогаў, дзяцей і тэхнічнай базы, — сказаў Руслан Абрамчык. Ён кажа, што ў школах ёсць інтэрнэт, у дзяцей ёсць тэлефоны, ёсць платформы, якія дазваляюць кантраляваць навучанне. Пытанне гатоўнасці педагогаў прапрацоўваюць ва ўзмоцненым рэжыме.
Па словах Абрамчыка, цяпер ёсць запыт і ад вучняў, асабліва выпускных класаў, і ад бацькоў на арганізацыю аддаленай працы. Ёсць і ініцыятыва настаўнікаў.
У вобласці вучацца або працуюць у гэтай сферы каля 200 тыс. чалавек, распавёў Руслан Абрамчык. Гаворка ідзе пра 300 дзіцячых садкоў, 321 школу, 24 прафесійныя ўстановы.
Чыноўнік падкрэслівае, што школа не толькі вучыць. Ёсць і іншыя важныя функцыі, напрыклад, сацыялізацыя. Або бясплатнае харчаванне для дзяцей са шматдзетных і малазабяспечаных сем’яў.
Ці проста магчымасць заняць дзіцяці, калі бацькі з-за спецыфікі прафесіі не могуць сысці на самаізаляцыю і пакінуць яго дома аднаго.
— У далейшым будзем арганізоўваць навучальны працэс так, каб любая сям'і мела магчымасць прывесці дзіцяці калі не дзеля ведаў, то дзеля таго, каб яно было пад кантролем, — кажа Руслан Абрамчык.
Міністр адукацыі Ігар Карпенка ў канцы красавіка казаў, што не бачыць праблемы ў аднаўленні заняткаў у школах. Ён сцвярджаў, што ў школах прымаюцца ўсе неабходныя меры бяспекі.
— Мер асаблівых і няма. Антысептыкі толькі на вахце, у кабінетах іх няма. Паўшколы без масак, бо яны толькі рэкамендаваныя, — распавяла Hrodna.life супрацоўніца адной з гродзенскіх школ. Сярод дзеючых мер бяспекі - тое, што дзеці не ходзяць з кабінета ў кабінет, а сядзяць у адным увесь дзень. Таксама на вахце ляжыць журнал, дзе кожны педагог піша пра свой стан здароўя.
У школу ходзіць прыкладна палова вучняў. Колькасць залежыць ад класа: маленькіх дзяцей няма з кім пакінуць, вось іх і вядуць у школу. Падлеткі застаюцца дома. А вось выпускныя класы таксама ходзяць на вучобу.
Адзінага рашэння, як вучыцца, у школах Гродне няма. Настаўнікі дзейнічаюць па сваім меркаванні. Бацькі раяць адзін аднаму шукаць інфармацыю аб занятках у школьным каляндарна-тэматычным плане. Па хэштэгах можна пашукаць ўрокі ў групе ў фэйсбуку, а дапамогі - на платформе ЭФФОР.
Гродзенскі Інстытут развіцця адукацыі стварыў віртуальную школу, дзе сабраны матэрыял для навучання па ўсіх школьных прадметах з 3 па 11 клас. Гэта відэаўрокі, літаратура па тэме, дадатковыя матэрыялы, практычныя часткі. Пасля кожнага ўрока ёсць тэсты для самакантролю.
Усяго падрыхтавана больш за 400 відэаўрокаў: і па школьных прадметах, і па прафесіях накшталт тынкоўшчыка або муляра. У дзень платформа «Віртуальная школа. Анлайн-урокі» рэгіструе больш за 15 тысяч наведванняў. Гэтыя ж відэаўрокі ёсць і на YouTube.
Адзіную для ўсёй Беларусі платформу для аддаленага навучання школьнікаў могуць стварыць да канца 2020 года, паведамляе БЕЛТА.
Абяцаюць узяць лепшыя напрацоўкі, якія ёсць у школах, і спецыяльна падрыхтаваць тыя ці іншыя метадычныя напрацоўкі. А яшчэ ўлічыць вопыт суседніх краін.
Гродзенец Павел Махінаў працуе намеснікам дырэктара па выхаваўчай працы ў прыватнай установе адукацыі «Сярэдняя школа Стэмбрыдж» у Мінску. Маючы за плячыма досвед працы ў дзяржаўнай школе, Павел распавёў Hrodna.life, як яго цяперашняя школа прыстасавалася да новых умоў.
Укараняць элементы анлайн-навучання ў школе пачалі яшчэ ў мінулым годзе — школа атрымала ад Google пакет інструментаў G Suite. Спачатку такі спосаб навучання выкарыстоўвалі для тых вучняў, хто захварэў, або для тых, хто разам з бацькамі часова з’ехаў у камандзіроўку за мяжу. Гэта быў дадатковы інструмент. На працягу года для настаўнікаў і дзяцей былі арганізаваны невялікія трэнінгі: як карыстацца і працаваць у Google Classroom.
Але з-за пагаршэння эпідэміялагічнай сітуацыі школа вырашыла прыняць меры і стварыць для вучняў і педагогаў бяспечныя і спрыяльныя для здароўя ўмовы навучання — перайсці часова на дыстанцыйны фармат.
«Мы апыталі бацькоў навучэнцаў. Даведаліся тэхнічныя магчымасці… і бацькі нас падтрымалі! — адзначае Павал. — Мы пастаянна пытаемся дзяцей і бацькоў пра такі фармат навучання. Бацькі нам удзячныя, падтрымліваюць і актыўна ўключаюцца ў вывучэнне матэрыялу разам з дзецьмі. Хтосьці выкарыстоўвае вопыт школы для сваёй працы на „ўдалёнцы“».
Павел кажа, што школе пашанцавала — практычна ва ўсіх дзяцей (у школе навучаецца каля 200 навучэнцаў - заўв.) ёсць планшэт або камп’ютар з усталяванымі праграмамі. Некаторых навучэнцаў планшэтамі забяспечыла школа.
Асаблівасці працы пры дыстанцыйным навучанні «адточвалі» два тыдні. Настаўнікі паглыблена знаёміліся з магчымасцямі Google Classroom на трэнінгах, дзяліліся цікавымі адукацыйнымі рэсурсамі (напрыклад Jamboard — Google), кансультавалі дзяцей і бацькоў.
«У чым плюсы анлайн-навучання? Гэта незвычайны фармат як для дзяцей, так і для настаўнікаў. Пацешна, калі дзеці дзяліліся сваімі хатнімі жывёламі, расказвалі пра свае хобі і захапленні, — кажа Павел. — У нашай школе ёсць два тыпы навучальных заняткаў: meet up урок (дзеці абмяркоўваюць тэму з настаўнікам) і to do ўрок (дзеці атрымліваюць заданні для самастойнага выканання). Для тых дзяцей, якія „выпалі“ або могуць „выпасці“ з анлайн урока, настаўнік загадзя размяшчае заданні, дае апісанне ўрока, вызначаць тэрміны здачы матэрыялаў».
Таму, тлумачыць Павел, не абавязкова ўвесь час знаходзіцца на сувязі. Так што гаджэты падзеляць нават у шматдзетнай сям'і.
«Іншымі словамі, мы выкарыстоўваем тэхналогію „перавернутага навучання“, якая стала папулярнай у сённяшніх умовах. Навучэнец атрымлівае матэрыял для самастойнага вывучэння, а на занятках адбываецца абмеркаванне на разуменне тэмы. Дадаткова, настаўнікі прапануюць дзецям рабіць невялікія праекты ў рамках метапрадметнага і STEM падыходу ў навучанні. У той жа час, камп’ютар або планшэт — гэта, перш за ўсё, інструмент для працы з інфармацыяй, працу з падручнікамі і сшыткамі ніхто не адмяняў».
Павел кажа, што пры ўсіх плюсах дыстанцыйнага навучання, ёсць важны мінус — адсутнасць жывых зносін. У школе дзеці сацыялізуюцца праз зносіны, гульні, рашэнне спрэчных сітуацый, сумеснае баўленне часу. Настаўнікі прызнаюцца, што вэб-камера не можа перадаць эмоцыі і пачуцці дзяцей, не відаць якія цяжкасці ёсць у дзіцяці пры вывучэнні матэрыялу. Якімі б супертэхналогіямі не карыстаўся педагог — заўсёды важным момантам будзе матывацыя дзіцяці.
Павел Махінаў кажа, што гэта неадназначнае пытанне. У Беларусі ёсць пэўная культура прыняцця рашэнняў: мы спачатку «абмяркоўваем», «вывучаем», «назіраем» і толькі потым «усё ўзважыўшы» — прымаем рашэнне. Шмат у чым таму ў прыватным сектары прыняцце рашэнняў адбываецца хутчэй.
Павел звяртае ўвагу, што імплементацыя дыстанцыйнага навучання,
у тым ліку і на ступенях агульнай сярэдняй адукацыі, з’яўляецца часткай дзяржаўных праграм, стратэгій і канцэптуальных падыходаў па ўдасканаленні сістэмы адукацыі ў Беларусі, праца па якіх вядзецца з пачатку 2010-х.
— Я ўпэўнены, што дзяржаўныя школы могуць перайсці на дыстанцыйную форму навучання. Не сёння-заўтра, але могуць, асабліва ў існуючых умовах. Дарэчы, афіцыйна з нядаўняга каментара прадстаўніка Міністэрства адукацыі - школы гатовыя да такога пераходу. Упэўнены, што многія настаўнікі ўжо паспяхова працуюць з навучэнцамі аддалена з выкарыстаннем розных электронных адукацыйных рэсурсаў.
Павал кажа, што паспяховы пераход да дыстанцыйнай формы навучання, няхай і часова неабходны, залежыць ад некалькіх фактараў:
Яўген Лівянт, вядомы беларускі педагог і рэпетытар, кіраўнік рэпетытарскія цэнтра «100 балаў», сказаў у інтэрв'ю Sputnik.by, што ў Беларусі немагчыма хутка арганізаваць дыстанцыйнае навучанне.
У яго цэнтры сталі думаць пра дыстанцыйнае навучанне яшчэ 1 лютага. За гэты час нарасцілі інтэрнэт-магутнасці, закупілі тэхніку, навучылі настаўнікаў, уклалі ў гэта грошы.
Кожны асобны настаўнік не можа сам запісаць свае ўрокі, кажа Лівянт. Па-першае, адзін чалавек павінен вучыць, іншы — складаць план навучання. Па-другое, не варта ператвараць настаўніка ў сістэмнага адміністратара, гукарэжысёра, відэамантажора, а яшчэ і «шоўмена», каб матываваць дзяцей. І нават без гэтага ў настаўнікаў з «100 балаў» час на падрыхтоўку да заняткаў вырас у тры-чатыры разы.
Спробы Міністэрства адукацыі арганізаваць дыстанцыйнае навучанне Яўген называе хаатычнымі і непрафесійнымі. Акрамя таго, ён звяртае ўвагу, што ў Кодэксе аб адукацыі не ўрэгулявана дыстанцыйная адукацыю. Ён заклікае тэрмінова вырашыць гэтую заканадаўчую праблему.
Педагог Ганна Севярынец лічыць, што праблема з арганізацыяй дыстанцыйнага навучання — палітычная.
— У нашым міністэрстве вельмі добра пабудавана вертыкаль улады, і яна сапраўды працавала. Як там ужо гэта працавала і дзеля якіх мэтаў - іншая справа. А праблема зараз менавіта палітычная, бо міністэрства не можа быць цалкам самастойным у сваіх рашэннях, — распавяла Севярынец.
Яна лічыць, што ў міністэрстве хапае прафесіяналаў і зараз там ідзе нейкая ўнутраная барацьба: паміж тымі, хто адэкватна ўспрымае сітуацыю і тымі, хто хоча захоўваць палітычны курс.
Дыстанцыйнае навучанне не азначае толькі анлайн, кажа Севярынец. Дзеці могуць працаваць самастойна са сшыткам, з падручнікам, слоўнікамі, з энцыклапедыямi, а гаджэты выкарыстоўваць толькі для перадачы інфармацыі і зваротнай сувязі. Што тычыцца настаўнікаў, многія разгубленыя, некаторыя не ўмеюць карыстацца электроннымі сродкамі сувязі. Не ва ўсіх ёсць час прыдумляць задання. Іншыя не жадаюць звышнагрузак, працы па выхадных і мітусні з праверкай заданняў па фотаздымках.
Яўген Лівянт заклікае паглядзець на прыклад Украіны. Там школьныя ўрокі транслююць па тэлевізары. Так можна зрабіць і ў Беларусі, лічыць Лівянт. 15−20 лепшых педагогаў запішуць відэа. У першай палове дня будуць трансляваць урокі, у другой звычайныя настаўнікі правядуць зваротную сувязь. Для гэтага патрэбныя жаданне, палітычная воля, іншы менеджмент і заканадаўчая база, кажа Яўген.
У пятніцу 24 красавіка некаторыя школы атрымалі схему, якая тлумачыць, як сёлета выстаўляць адзнакі за чвэрць і год. У дакуменце сказана: калі вучань не ходзіць на заняткі па заяве бацькоў, то ў журнале ставіцца адзнака аб пропуску. За чацвёртую чвэрць ён не будзе атэставаны, гадавая адзнака выстаўляецца па выніках трох чвэрцяў.
28 красавіка ў перадачы «В обстановке мира» на СТВ начальнік Галоўнага ўпраўлення прафесійнай адукацыі Міністэрства адукацыі Сяргей Каспяровіч заявіў, што студэнты і школьнікі павінны асабіста прысутнічаць на атэстацыі.
1 мая міністр адукацыі Ігар Карпенка заклікаў бацькоў не хвалявацца з нагоды атэстацыі.
— Можа, наведвальнасць школ сёння невялікая, але разам з тым я лічу, што мы ні аднаго дзіцяці не пакінулі па-за ўвагай. Сёння ў прэсе шмат укідаў з нагоды атэстацыі. Хай бацькі не хвалююцца з гэтай нагоды — усіх, каго трэба, мы атэстуем. Уся неабходная нарматыўная база для гэтага ёсць, — сказаў Ігар Карпенка.
Тыя дзеці, якія зараз не ходзяць на заняткі па заяве бацькоў, могуць быць атэставаны па выніках трох чвэрцяў. Яшчэ адзін варыянт — яны могуць прыходзіць у школу ў суботу або пасля заняткаў, каб настаўнік мог праверыць іх веды, паведамляе ТУТ.БАЙ.
Лічыцца, што складана выбраць падарунак менавіта мужчыну - мужу, сыну, бацьку, партнёру ці сябру. Сітуацыя…
Беларус Алекс Вазнясенскі наведаў Навагрудак як турыст. Мужчыну ўразіла, што горад з багатай гісторыяй знаходзіцца…
Рэстаране-кафэ “Нёманская віціна” ў выглядзе ладдзі - частка канцэпцыі новай гродзенскай набярэжнай, якую абмеркавалі ў…
Аляксей Кажэнаў з'ехаў з Мінску ў 1998-м годзе. Ён атрымаў працу ў Google, стаў дыяканам…
Слэнг пастаянна змяняецца - у апошні час пад ўплывам TikTok. Зразумець яго адразу і ўвесь …
Кожны месяц 22 тоны кававага зерня выязджаюць з Гродна, каб патрапіць на запраўкі па ўсёй…