«Лепш і мацней станавіўся ў Гродне». Гродзенец восем гадоў займаецца бодзібілдынгам — зараз яго параўноўваюць са спартсменамі «залатой эпохі»

Артур Марчукевіч прыйшоў у бодзібілдынг у 2017 годзе — пачалося ўсё з таго, што гродзенец быў незадаволены сваім целам. За тыя восем гадоў, што Артур займаецца спортам, яго сталі пазнаваць на вуліцах, а некаторыя блогеры параўноўваюць яго з бодзібілдарамі «залатой эпохі». Аўтары расійскага YouTube-канала «Oxy Team» знялі інтэрв'ю з Артурам. Рэдакцыя Hrodna.life выбрала самыя цікавыя моманты з размовы з бодзібілдарам.

Пра шлях у бодыбілдынг: «Зай, у цябе жывот»

У 2017 годзе Артур перыядычна займаўся ў зале «для сябе», пры гэтым не моцна разбіраючыся ў тэме і развіваючы ў асноўным рукі і плечы.

— У выніку сышоўся з дзяўчынкай, яна пачала мяне адкормліваць і я стаў рэзка таўсцець. Неяк я сяджу, а яна мне кажа: «Зай, у цябе жывот», — успамінае Артур.

У той момант мужчына зразумеў, што час брацца за сваё цела. На працягу двух тыдняў Артур хадзіў у спартзалу два разы на дзень — займаўся на трэнажорах і кросфітам. А ў сваё меню ўключыў аўсянку і мяса, каб падсушыцца.

— Атрымлівалася так, што праз пару тыдняў былі спаборніцтвы ў Маскве. І я вырашыў выступіць. Пагутарыў з хлопцам, які тады выступаў - ён мне параіў, што і як. Я выйшаў па навічках і выйграў Маскву. Ну і ўсё, паступова зацягнула, пачаў кожны год трэніравацца, рыхтавацца і спрабаваць выступаць, — распавядае Артур.

Пра медыйнасць: «Ты не ноўнэйм, а свой дзяцюк»

Гродзенец прызнаецца, што ў апошнія гады яго сталі пазнаваць на вуліцах — не апошнюю ролю ў гэтым адыграў удзел у спаборніцтвах. Дайшло нават да таго, што тыя спартоўцы, на якіх Артур «глядзеў знізу ўверх», сталі цікавіцца ў яго, як праходзяць трэніроўкі.

— Як быццам ты дасягнуў узроўня, што цябе людзі пачынаюць прызнаваць за свайго. Гэта вельмі прыемнае пачуццё, якога хочацца дасягнуць у гэтым спорце — што ты не ноўнэйм, а свой дзяцюк.

Артур дадае — па меры росту статусу ў спартыўным свеце, у яго змяніліся і каштоўнасці. Калі ў пачатку шляху яму былі важныя рэгаліі і ўзнагароды, то цяпер важней зносіны і абмен досведам з аднадумцамі.

Пра Гродна: «Заўсёды лепш і мацней станавіўся дома»

У Гродне Артур жыве з самага дзяцінства. У маладосці ён на сем гадоў пераехаў у Маскву, але пазней усё ж вярнуўся ў родны горад. Кажа, «пацягнула дадому». Артуру хацелася спакою і ўтульнасці. Акрамя таго, у Гродне хапала неабходных умоў для трэніровак: зала, масажы, лазні і знаёмыя са спартыўнай сферы.

— Прыязджаю ў тую ж Маскву рыхтавацца перад спаборніцтвамі за тыдзень-два, займаюся на сучасным абсталяванні ў моднай зале, неяк усё роўна крыху здаю пазіцыі. Прыязджаючы дадому, колькі разоў пачынаў рыхтавацца, я заўсёды лепш і мацней станавіўся, — адзначае гродзенец.

Пра любімыя месцы ў горадзе: самыя смачныя ролы ў PunkRoll, а дранікі - у «Дранікі Гародня»

Сярод галоўных плюсаў жыцця ў Гродне Артур вылучае размеранасць і «плыўны рытм».

— Дзень адчуваецца, ён не прабягае, як у Маскве. Тут ты адчуваеш, што жыццё не праходзіць міма цябе.

У вольны час Артур аддае перавагу не клубам, а гродзенскім кафэ. Хадзіць туды мужчына раіць вясной і летам, бо там грае прыемная жывая музыка.

— Тут вельмі прыгожа, асабліва калі лета. У такіх установах адчуванне, нібы ў Еўропе знаходзішся.

Адно з любімых месцаў Артура — кафэ PunkRoll, там гродзенец часцей за ўсё заказвае сушы і ролы. А вось самыя смачныя дранікі ў Беларусі, на думку гродзенца, падаюць у кафэ «Дранікі Гародня».

Аб планах на пяць гадоў: спорт і сям’я

У бліжэйшыя пяць гадоў Артур не плануе сыходзіць са спорту — гэтая сфера па-ранейшаму застаецца адной з галоўных у яго жыцці.

— Бодзібілдынг для мяне ўжо пачаў станавіцца заробкам, так што трэба далей развівацца — і ўсё. Спадзяюся, гэта не будзе гучна сказана, але бліжэйшыя пяць гадоў, гэта: Алімпія, натуральна трапленне ў топ-10 і сям’я, напэўна, — распавядае гродзенец.

Чытайце таксама: «Па пятніцах людзі ходзяць па барах, а мы — на футбол!». Мамы Гродна аб’ядналіся ў футбольны клуб