Беларуска Марыя Тычынская адыграла эпізадычную ролю ў фільме «Анора», які атрымаў «Залатую пальмавую галіну» Канскага кінафестывалю і пяць узнагарод «Оскар». Гісторыю дзяўчыны, якая са Слоніма патрапіла ў Галівуд, распавядае Zerkalo.io.
«Анора» — камедыйна-драматычны фільм рэжысёра Шона Бэйкера, які крытыкі назвалі «гісторыяй Папялушкі са стрып-клуба» і «вясёлай перавернутай казкай». Паводле сюжэту, маладая сэкс-работніца Анора (Майкі Мэдысан) выходзіць замуж за Івана Захарава (Марк Эйдэльштэйн), сына расійскага алігарха (Аляксей Серабракоў). Даведаўшыся пра гэта, бацькі Івана гатовы пайсці на ўсё, каб ануляваць шлюб. Фільм атрымаў «Залатую пальмавую галіну» Канскага кінафестывалю 2024 года і пяць узнагарод «Оскар» у 2025 годзе, у тым ліку як «Лепшы фільм».
У беларускіх кінатэатрах стужку не паказалі з-за адсутнасці правоў на яе дэманстрацыю. Паглядзець яе можна на анлайн-пляцоўках.
Са Слоніма — у Нью-Ёрк
Марыі Тычынскай 30 гадоў, яна нарадзілася ў Слоніме. Упершыню дзяўчына патрапіла ў ЗША ў 15 гадоў - узяла ўдзел у адной з праграм абмену і некалькі месяцаў пражыла ў амерыканскай сям'і.
— Я ўбачыла іншае жыццё. Калі вярнулася, свет ізноў перавярнуўся, я ўжо не была ранейшай. Не магла зразумець: чаму ў нас так, а можа быць па-іншаму, можа быць больш свабодным, — кажа беларуска.
Дзяўчына прыгадвае, што яшчэ ў 2010-я гады хадзіла на мітынгі і хавалася ад сілавікоў, «было страшна». Пасля гэтага яна паступіла на бакалаўрскую праграму ў Варшаве па спецыяльнасці «маркетынг і менеджмент» з навучаннем на англійскай мове.
— Калі атрымлівала дыплом, мне трэба было вырашыць, што я раблю. Вяртацца не хацелася. Была магчымасць прыляцець сюды (у ЗША. — рэд.). Я, натуральна, гэтую магчымасць выкарыстала.
Апошнія дзевяць гадоў дзяўчына жыве ў Нью-Ёрку, працуе маркетолагам у салоне прыгажосці, а таксама курыруе праекты як менеджэрка.
У 2023 годзе Марыя паўдзельнічала ў здымках «Аноры», выканаўшы эпізадычную ролю Дашы. На экране яна з’яўляецца нячаста — у сцэнах, дзе героі забаўляюцца і падарожнічаюць. Гераіня Марыі ў кадры весяліцца, купаецца ў басейне і сварыцца са сваім хлопцам.
«Проста імправізавалі і класна бавілі час»
Марыя прыгадвае, што атрымала ролю выпадкова. У лютым 2023 года сяброўка прапанавала зняцца ў масоўцы, адправіла прадзюсерам фільма яе Instagram-акаўнт — а тыя запрасілі паспрабаваць сябе на ролю Дашы. Тады яшчэ дзейнічалі некаторыя кавідныя абмежаванні і не было магчымасці сабраць шмат людзей на кастынг. Таму прадзюсары проста даслалі маналог яе персанажа — «адзін велізарны сказ» — і папрасілі запісаць яго на відэа.
— Было вельмі дзіўна, я не магла зразумець, як мне ўсё падаць у патрэбнай форме. Таму я не вельмі моцна напружвалася. Зрабіла, як магла, і адправіла. Нават не думала пра гэта, — успамінае беларуска. — Мінуў час, я ўжо забылася. І ўжо недзе, напэўна, тыдні праз тры, мне прадзюсер напісаў.
Рэжысёр праекта — Шон Бэйкер — майстар незалежнага кіно і лаўрэат некалькіх прэстыжных кінаўзнагарод. Марыя кажа, што да запрашэння на здымкі бачыла адзін ягоны фільм, але толкам пра яго нічога не ведала. Да пачатку здымкаў дзяўчына падрыхтавалася і паглядзела іншыя карціны яго аўтарства.
— Памятаю першы дзень на самой здымцы. Я вельмі перажывала, саромелася. Але ён проста як свой: «Усё, Марыя, туды-сюды». І я такая: «Што? Нават нічога такога сур’ёзнага, страшнага? — успамінае суразмоўніца і кажа, што ўнікаць у працэс прыйшлося на хаду. — Не было часу ўключыцца ў момант. Прафесіянал можа хутка ўсё адпрацаваць, а ў нас не было часу настройвацца. Але Шон вельмі схіляе да сябе, проста становіцца тваім сябрам, і ўсё атрымліваецца.
Натуральна, скрыпт цэлага кіно табе не даюць пачытаць. Таму ты проста ўрубаешся, якая сітуацыя. І ў асноўным у нас была імправізацыя. Гэта тое, чаго ён (Шон Бэйкер. — рэд.) хацеў: паказаць вось гэтую «самасць» моманту. Ён ужо потым з нашай імправізацыі даставаў нейкія часткі, казаў: «Вось гэта давай пакінем, гэта паўторым». І ўжо чапляўся за развіццё сітуацыі. А ў астатнім мы проста класна бавілі час, а ён гэта здымаў - такі вось працэс.
Здымкі занялі 37 дзён. Марыя ўспамінае, што спачатку ўсё адбывалася ў Брукліне — гэта раён Нью-Ёрка, дзе жыве больш за ўсё рускамоўных. І потым яшчэ тыдзень — у Лас-Вегасе.
— На здымачных пляцоўках я, шчыра кажучы, дні не лічыла. Мы вельмі шмат розных сцэн здымалі, якія не ўвайшлі [у выніковы мантаж фільма]. Я ўжо потым жартавала на прэм’еры, што трэба [зрабіць] нейкі прыквел з васьмі эпізодаў - паказаць, як мы тусаваліся. Бо многія моманты былі проста эпічныя, і ўсе вельмі смяяліся, — кажа беларуска.
У выніковай версіі карціны Марыю бачна літаральна лічаныя хвіліны.
«Праз тыдзень патэлефанавалі і сказалі: усё аднаўляецца, мы ляцім у Вегас»
Адна са сцэн, у якіх удзельнічала Марыя, — на борце прыватнага самалёта. Тое, як здымалі «палёт», аказалася для яе сюрпрызам: салон самалёта пабудавалі ўнутры вялізнага павільёна, усё выглядала «як па-сапраўднаму».
— Гэта быў цікавы вопыт, — узгадвае яна.
На здымках Марыя была бландынкай — і з-за колеру валасоў прыйшлося крыху панервавацца. У сакавіку 2023 года ўсе сцэны з яе ўдзелам у Брукліне знялі, кантракт скончыўся. Першапачаткова былі запланаваны дадатковыя здымкі ў Лас-Вегасе, але ў пэўны момант з імі здарылася накладка. Камандзе абвясцілі, што «Вегас не склаўся».
— Мы думалі: о’кей, усё. Я на свой дзень нараджэння проста пафарбавала валасы ў ружовы колер і нарасціла іх. Атрымалася, што праз тыдзень мне патэлефанавалі і сказалі: усё аднаўляецца, ляцім у Вегас, — успамінае дзяўчына. — І трэба вярнуць назад колер валасоў. Але даўжыню ўжо мы дамовіліся [захаваць], неяк запляталі косы, рабілі так, быццам Даша, мой персанаж, начапіла больш валасоў. І тое, што я працую ў салоне прыгажосці, у гэтым мне вельмі дапамагло: дзяўчынкі ў нас, вядома, чараўніцы, захавалі мне валасы, і я была бландынкай ізноў. Але не без нерваў, вядома.
«Я б зрабіла гэта бясплатна»
Калі здымкі скончыліся, каманда зладзіла вечарынку ў стрып-клубе, дзе здымаліся многія сцэны (сам клуб на гэты час закрылі). А гатовы фільм Марыя першы раз паглядзела ў Нью-Ёрку на прэм’еры «для самых блізкіх».
— Я памятаю, тады ў мяне гэты фільм мінуў у нейкім смузе. Я не зразумела, не разгледзела. Мусіць, перахвалявалася занадта. Але ў другі раз я ўжо цалкам зразумела, у мяне ўжо ўся карцінка ўстала на месца. А вось прэм’ера, яна такой была, вельмі хвалюючай, — адзначае яна.
Дакладную суму ганарару акторка не можа назваць.
— У любым выпадку, гэта быў вельмі прыемны, класны бонус. Бо я абсалютна нават не задумвалася пра грошы. І я б зрабіла гэта бясплатна. І яшчэ раз зрабіла б гэта бясплатна, — адзначае яна.
Фільм атрымаўся паспяховым. Сумарна ў яго 264 намінацыі на кінаўзнагароды і 147 перамог. У іх ліку — «Залатая пальмавая галіна» Канскага кінафестывалю і пяць «Оскараў», у тым ліку — за «Лепшы фільм». Пры бюджэце шэсць мільёнаў долараў стужка сабрала у пракаце больш за 46 мільёнаў. Марыя кажа, што не чакала такога поспеху.
Марыя не змагла прысутнічаць на цырымоніі ўручэння ўзнагарод у Канах. У дзень мерапрыемства ёй напісала Саманта Куан — супрадзюсар праекта і жонка Шона Бэйкера. Перадала, што ўсім яе не хапае і ў душы яны разам. «Гэта для мяне было вельмі каштоўна», — з цеплынёй успамінае дзяўчына.
На ўзнагароджанне прэміі «Оскар» Марыя таксама не патрапіла. Яна сачыла за прамым эфірам разам з іншымі членамі здымачнай групы, якія не змаглі прыляцець на цырымонію ў Лос-Анджэлес.
— Мы ўсе сабраліся і разам глядзелі трансляцыю ва ўстанове, дзе была куча людзей. Было вельмі класна, калі кожная перамога — гэта як перамога на чэмпіянаце свету, усё скачуць, крычаць, — дзеліцца суразмоўніца.
Пасля поспеху фільма словы падтрымкі прыходзілі і са Слоніма
Марыя сур’ёзна зацікавілася акцёрскай прафесіяй. Цяпер вывучае акцёрскае майстэрства, знайшла кастынг-дырэктара, удзельнічае ў кастынгах. Асноўную працу таксама працягвае — кажа, «у Нью-Ёрку ты робіш шмат усяго адначасова, адно аднаму не перашкаджае».
— Мне цікава. Я падумала, чаму б і не? — Разважае яна. — У любым выпадку гэта Нью-Ёрк. У мяне ёсць магчымасць, зараз ці ніколі. Я такі чалавек: пайду і зраблю. І ў асноўным гэта мяне прыводзіць да станоўчых, пазітыўных момантаў. Таму я давяраю сабе. Не на ўсе кастынгі мне ўвогуле адказваюць. Я разумею, што ў любым выпадку хачу паспрабаваць. Які б зыход ні быў, я не буду сумаваць.
Дзяўчына адзначае, што пасля поспеху фільма атрымала шмат слоў падтрымкі ад сваіх блізкіх і знаёмых са Слоніма.
— Мне шмат класных слоў напісалі, вельмі прыемна. Я вельмі гэта шаную. Гэта тое, што прымушае рухацца далей, верыць у сябе, — прызнаецца яна.
Чытайце таксама: У дзяцінестве — крызіс, а ў 30 гадоў — мільёны. Гродзенец пабудаваў бізнэс на ШІ і Big Data — сярод кліентаў Rolls-Royce і Porsche
