Найбуйнейшая конна-спартыўная школа для дзяцей і юнацтва пад Гродна — на мяжы закрыцця. Выхаванцам і іх бацькам абвясцілі, што апошнія заняткі - у траўні, паведамляе ont.by.
У гаспадаркі «Прагрэс-Верцялішкі» (цяперашняга ўласніка школы) сродкаў на ўтрыманне комплексу няма, а будынкі маюць патрэбу ў рамонце. Бацькі ў шоку — закрыццё звядзе на нішто развіццё коннага спорту ў рэгіёне, ды і дзеці да жывёл звыклі. Аграрыі ўсё разумеюць, але іншага выйсця няма.
На трэніроўкі ў конна-спартыўны комплекс гаспадаркі «Прагрэс-Верцялішкі» кожны дзень амаль чвэрць стагоддзя з’язджаюцца дзеці з усяго Гродна і з ваколіц, больш за 30 чалавек. Валерыя Паўлоўская жыве ў Гродне, але праз дзень едзе за 25 км ад горада ў манеж. Рыхтуецца да чарговых спаборніцтваў і жыццё без коннага спорту ўжо не ўяўляе.
Крыты манеж, стайні, больш за сто коней — такой базы ў галіне больш няма нідзе. А галоўнае — заняткі бясплатныя. Калі школа зачыніцца, дзецям проста не будзе куды падзецца.
У гаспадарцы радыкальнае рашэнне тлумачаць з гледжання бізнесу. Спачатку стайні былі прыбытковымі - займаліся селекцыяй, гадавалі коней на продаж. На выручку трэніравалі дзяцей. Але цяпер сітуацыя змянілася. 260 тысяч рублёў на год на ўтрыманне комплексу ўзяць няма адкуль, будынкі даўно маюць патрэбу ў капрамонце.
«Ні спартыўныя коні, ні мясныя практычна нікога не цікавяць. Гэта значыць рынак зачынены. Калі рынак закрыты, мы дзясятак гадоў ужо не займаемся селекцыяй. А што такое спартовая конегадоўля — галоўнае селекцыя. Таму што без селекцыі проста так ездзіць на нейкім там кані - гэта проста пакатацца і пазабаўляцца" — лічыць Васіль Равяка, старшыня сельгаспрадпрыемства» Прагрэс-Верцялішкі".
Няўжо ўсё?
За гэтыя гады выхаванцы аддзялення коннага спорту не раз ўваходзілі ў склад юніёрскай зборнай краіны, займалі прызавыя месцы на спаборніцтвах. Хваляванні бацькоў, як ніхто, разумее трэнер.
Чытайце таксама: В Гродно наградили лучших идеологов колхозов и фабрик. Сколько они получили?
Выратаваць аддзяленне магла б перадача новаму ўладальніку, напрыклад, прафсаюзам. За іх кошт ідзе штомесячная выплата заробкаў трэнерам. Але ўзяць на сябе ўсе выдаткі абласная арганізацыя не можа. Падключыліся да актыўных пошукаў інвестара.
Разглядаюць і іншыя варыянты — перадаць на баланс вобласці або Гродзенскага раёна, прадаць буйному прадпрыемству. Усе прызнаюць: конны спорт — дарагі, элітны. Але гэта не значыць, што ў рэгіёне ім не трэба займацца.
«У чэрвені ў нас адбудзецца яшчэ такая нарада, абмеркаванне перспектыў развіцця аддзялення. Ніякіх афіцыйных запытаў з боку сельскагаспадарчага прадпрыемства не паступала пра закрыццё школы. Наша пазіцыя — дзеці павінны займацца, тым больш у гэтай школы ёсць вынік», — кажа Алег Андрэйчык, начальнік упраўлення спорту і турызму Гродзенскага аблвыканкама.
Такога ж меркавання і бацькі. Яны не пакідаюць надзеі і абіваюць парогі інстанцый. Лёс комплексу ў руках будучага фундатара. Хто гэта будзе і ці ён знойдзецца, пакуль не ясна. Зачыніць нельга пакінуць — дзе з’явіцца коска, павінны вызначыцца да сярэдзіны лета.
