Ката выявілі ў калодзежы закінутай цеплатрасы на вуліцы Гая 21 студзеня. Мясцовыя жыхары звярталіся па дапамогу ў камунальныя службы і МНС, але дапамогі не атрымалі. Высветліць, каму належыць трубаправод і адкрыць калодзеж не ўдалося. Каб выручыць жывёлу, валанцёры-зааабаронцы са «Следу Жыцця» разам з мясцовым сантэхнікам 10 гадзінаў праводзілі выратавальныя работы.
Мясцовая зоаабаронца Жанна ведае “у твар” практычна ўсіх бяздомных котак па вуліцы Гая. Яна разам з іншымі актывісткамі рэгулярна корміць жывёл і адвозіць «бездомышаў» на стэрылізацыю. Новага ката ў двары яна адразу заўважыла.
“Убачыла, як дзеці з ім гулялі. Кот ручны, ласкавы, відаць, што быў хатнім. Можа згубіўся, а можа выкінулі. Два дні таму кот знік, а ўчора ў 7 раніцы я знайшла яго ў гэтай дзірцы [у калодзежы цеплатрасы, – рэд], калі выгульвала сабаку. Не хочацца так думаць, але хутчэй за ўсё, дзеці яго туды і закінулі, сам бы ён не скочыў у яму.”
Старая цеплатраса праходзіць за апошнімі дамамі вуліцы Гая. Яна даўно не абслугоўваецца. На паверхню выходзяць толькі некалькі калодзежаў метр на метр шырынёй. Яны пашкоджаныя, у перакрыццях ёсць дзіркі, тырчыць арматура. У адным з такіх калодзежаў Жанна абнаружыла ката, які гучна мяўкаў.
Па выкліку Жанны на месца прыехалі ратавальнікі, але дапамагчы не змаглі. Адтуліна было занадта маленькай, каб пралезці даросламу чалавеку, а зрушыць бетонную пліту, якая зачыняла калодзеж, не атрымлівалася.
Ратавальнікі апусцілі ў калодзеж доўгі кій, каб кот мог выйсці па ёй, і з’ехалі. Пазней прыехаў маёр МНС і стаў абзвоньваць камунальныя службы ў спробе высветліць, каму належыць цеплатраса.
“Ён так і не змог даведацца, хто гаспадар гэтай маёмасці», – распавядае Жана. – Усе службы “скідвалі” калодзеж адзін на аднаго – ЖЭС на УЖРЭП, УЖРЭП на водаканал і гэтак далей. Са словамі «больш нічым дапамагчы не магу», маёр з’ехаў».
Валанцёры датэлефанаваліся да дырэктара УЖРЭП Кастрычніцкага раёна, Мар’яна Жука. Ён прапанаваў аформіць заяўку на тэхніку, каб падняць бетонную пліту і дачакацца чаргі”.
«Аказалася, што ўся “бюракратыя” зойме некалькі дзён. Кот бы за такі час проста памёр,”- распавядае Жана.
Падтрымаць валанцёраў пагадзілася начальнік ЖЭС №12, Галіна Балкунец і адправіла на дапамогу дзяжурнага сантэхніка, Аляксандра Крымашеўскага.
“У мяне ў самога котка, – тлумачыць Аляксандр, чаму пагадзіўся пасля працы ратаваць ката. – Я люблю жывёл і заўсёды імкнуся дапамагчы. Вядома, я не мог застацца абыякавым, калі так кот плача. Я б і сабе забраў гэтую котку, але мая не прымае нікога, ужо спрабаваў. Старая яна, агрэсіўная да іншых. Але я рады, што хоць так змог дапамагчы. “
Пашыраць адтуліну ў пліце і прыбіраць арматуру прыйшлося балгаркай і перфаратарам. Жыхар суседняга дома прынёс рыбалоўны сачок. Сантэхнік Аляксандр павіс уніз галавой у яме, а астатнія трымалі яго звонку за ногі. Ён прынадзіў ката ежай і злавіў сачком.
“Калі ката выцягнулі, у яго цяклі сапраўдныя слёзы” – кажа Жанна.- Сёння яго абследавалі ў ветклініцы. Кот здаровы, яму каля васьмі месяцаў ».
Зараз валанцёры шукаюць для яго новы дом, а пакуль ён жыве ў Жаны. Калі вы хочаце стаць тым, хто любіць гаспадаром для выратаванага ката, пішыце .
Жыхары вуліцы праз гэты выпадак заклапаціліся праблемай закінутай цеплатрасы. Адтуліна ў перакрыцці засталося, хоць валанцёры прыкрылі яе, чым знайшлі. Вечкі іншых калодзежаў таксама месцамі пашкоджаны. Жыхары непакояцца, што дзецям таксама небяспечна гуляць побач са старой цеплатрасай. А гаспадара аб’екта так да гэтага часу і не знайшлі. Хто павінен адказваць за яе ўтрыманне або дэмантаж – незразумела.
