26-гадовы салдат з Гродзеншчыны памёр ад раку, які развіўся ў войску. Выявілі яго толькі на чацвёртай стадыі

Страшная трагедыя здарылася ў сям'і Куневічаў з вёскі Трошчыцы пад Карэлічамі: у гэтую суботу, 20 ліпеня, у іх памёр сын, 26-гадовы Міша. Памёр ад раку страўніка. Яго камісавалі, толькі калі хвароба была ўжо на фатальнай стадыі. Найхутчэй, хлопца ўзялі ў армію ўжо з ракам. І з анкалогіяй ён служыў — ніхто не зважаў на болі і ванітаванне, хлопца пічкалі прымітыўнымі таблеткамі, піша n*.by.

Сям’я сцвярджае, што Карэліцкі ваенкамат спецыяльна, праз недаборы, заплюшчыў вочы на кепскія аналізы прызыўніка і адправіў яго служыць. У арміі Міша большую частку часу правёў ў шпіталях на прымітыўных таблетках і з таўром «касільшчыка», пакуль, урэшце, у Мінску ў яго не дыягнаставалі анкалогію з множнымі метастазамі, адразу ў чацвёртай ступені!

Пасля гэтага яго камісавалі, а хлопец працягнуў яшчэ пару месяцаў — нічога ўжо нельга было зрабіць.

«Міша малады хлопец, але пэўныя праблемы са здароўем у яго былі, — расказвае нам ягоная маці, Вольга Куневіч. — Да войска ён скардзіўся часам: балеў жывот, не было апетыту. Але неяк асабліва на гэта ўвагі не звярталі, ён сам не звяртаў. Ён бываў у нашай бальніцы, СОЭ скакала ў тры разы! Але нешта сімптаматычна рабілі, яно зніжалася. Потым, перад войскам, мо за які год, пачалося такое, што раны перасталі загойвацца. Голіцца, недзе шмаргане лязом — дык нагнаенне адразу, не зацягваецца. Мы і з гэтай шчакой парэзанай нават хадзілі да доктара, як бы яе залячыць. А тут прызыў, ваенкамат — аналізы ідэальныя! Я тады яшчэ сама хадзіла да Зарубайкі [тагачасны камісар Карэлічаў], прасіла, каб хоць яго добра паглядзелі, ён жа хворы. У Гродна ён паехаў на камісію, але там нічога ў яго не праверылі — Зарубайка ўзяў справы прызыўнікоў, сам пайшоў на камісію, яны там яму падмахнулі, што пагаджаюцца з вердыктамі нашага камісарыята — і ўсё. А хлопцы нічога не сказалі. Іх шмат было. Гэта наш сын расказваў, але і іншыя могуць пацвердзіць».

Паводле словаў жанчыны, у войску стан Міхаіла горшаў — службу ён праходзіў у Слоніме, в/ч 20 170.

«Ён нават прысягу прымаў у шпіталі! Мне званіў, казаў: мама, я падыхаю. А яму: „Ты косіш!“ — і давалі дратаверын і алюмаг [спазмалітык і супрацьязвеннае — рэд.]. Паглыбленых аналізаў, з яго словаў, яму не праводзілі. Ён і ў вучэбцы, у Печах, ляжаў у бальніцы, у Слоніме ляжаў у бальніцы, нідзе нічога не выяўлялі і не шукалі. Як ён мне казаў, ён пры доктары выпіў вады і адразу ж гэта назад вырыгаў, на яго ж. І тады яны, відаць, падумалі, што мо і не косіць, і адправілі ў Мінск. У Мінску выявілі анкалогію і адразу ж камісавалі. Але там была чацвёртая ступень, ён прыехаў дадому, троху пажыў і ўсё. Там ужо нічога не дапамагае…» — дадае жанчына.

«З вайсковай выпіскі вынікае, што хвароба з’явілася ў час службы. Але гэта фантастыка! Мы потым ездзілі ў Бараўляны. Дактары кажуць, што каб за адзін год з нічога ў чацвёртую стадыю, дык такога не бывае. А вайскоўцы гнуць сваю лінію. Мы падавалі скаргу ў пракуратуру, яны пагаджаюцца з вайскоўцамі: «Хвароба набытая ў час службы», — кажа Вольга Куневіч.

Ці сапраўды ў хлопца былі кепскія аналізы перад адпраўкай у войска? Сям’я выказвае здагадкі, што іх маглі ўтаіць ці падмяніць на «чыстыя».

«Наша Н**а» знайшла лабарантку паліклінікі ў Міры, дзе Міхаіл іх здаваў.

Лабарантку зваць Данута Хвасько. Яна прыгадвае, што аналізы сапраўды добрымі не былі.

«У яго ніколі не было добрых аналізаў. Ён ляжаў у нашай бальніцы яшчэ і да войска, і яны ўсё былі кепскія. Пра СОЭ я не памятаю нічога, але памятаю, што былі вялікія лейкацыты. Мы тады яшчэ з маёй калегай — нас двое, — абмяркоўвалі, ад чаго гэта можа быць. Ну мы не дактары, мы падумалі, што мо гэта праз ангіны, ці што. А далей як? Вось яны прыйшлі па лініі ваенкамата здаць аналізы, то мы іх ім жа назад і даём, і яны самі ідуць з паперамі ў камісарыят, а там ужо дактары прымаюць рашэнні. Я выключаю, што нейкія аналізы маглі быць падмененыя: я што, у турму хачу? Я сама маці, я ніколі б нейкаму камісару ў такой справе падыгрываць не стала б, хай бы мяне на каленях малілі. Гэта пытанні да камісіі», — сказала нам спадарыня Данута.

Карэліцкі камісар Канстанцін Зарубайка, у час работы якога быў прызваны Міхаіл Куневіч, пачуў пытанне «Наша Н**ы» і кінуў слухаўку, сказаўшы, што гаварыць не будзе.

Сябры Міхаіла гавораць, што Зарубайка катэгарычна казаў яму: «Што ты ні рабі, а служыць ты пойдзеш».

Такую прынцыповасць сябры звязваюць з тым, што Міхаіл, аказваецца, дагэтуль ужо прызываўся ў войска, у 2017-м, але прабыў там зусім няшмат, ажаніўшыся з жанчынай, якая мела малое дзіцё.

Такім чынам, ён стаў прыёмным бацькам і атрымаў права на камісаванне. А як дзіцю споўнілася тры гады, то зноў стаў годны да прызыву.