«Адразу сказала, што да 25 гадоў хачу мець двух дзяцей і мужа»: як жывуць інтэрнацыянальныя сем'і ў Гродне

Дзесяць адсоткаў ад усіх зарэгістраваных у Гродне шлюбаў прыпадаюць на інтэрнацыянальныя саюзы. Гродзенцы і гродзенкі заключылі шлюб з прадстаўнікамі 70 краін свету. У Дзень закаханых журналіст «Перспектывы» паразмаўляла з жанчынамі, якія выйшлі замуж за замежнікаў і жывуць з імі ў Гродне. Тры гераіні і тры гісторыі кахання. Як адзначаюць яны Дзень святога Валянціна ў інтэрнацыянальных сем’ях?

Сіцылійская рамантыка

Любоўная аповесць 27-гадовай Марыі Сальмеры пачалася ў 2011 годзе, калі яна пазнаёмілася з італьянцам. Сёння ў гродзенкі двое дзяцей, і яна — нязменны бізнес-памочнік мужа.

Сем гадоў таму ў Машы на радзіме, здавалася б, усё складвалася добра: яна выступала за гандбольную каманду «Бярэсце», вучылася на факультэце фізкультуры ГрДУ. Але аднойчы вырашыла ўсё кінуць і з’ехаць да роднай сястры на Сіцылію.

— Тады ў мяне скончыліся працяглыя адносіны, хацелася пераменаў і падзарабіць, — успамінае яна. Так спартсменка асвоіла рабочую спецыяльнасць. А будучага мужа яна сустрэла амаль адразу пасля прыезду.

— Сястра запрасіла ў рэстаран, дзе робяць добрыя піцы. Сальваторэ з сям’ёй валодаў гэтай установай. Але яго я тады не запомніла, была пад уражаннем толькі кухні, — жартуе суразмоўца.

Дарэчы, як адзначае Марыя, у адрозненні ад айчынных мужоў, для італьянцаў стаяць каля пліты, змяняць падгузнікі і шпацыраваць з каляскай — норма жыцця. Сур’ёзныя адносіны ў беларуска-італьянскай пары завязаліся толькі праз год, на вяселлі ў сястры.

— Сальваторэ — стратэг, он мяне запрыкмеціў задоўга. Нават ровар прадаў у тры разы танней, ведаў, што потым катацца будзем разам, — успамінае Марыя.

Некалькі дзясяткаў архідэй, італьянскі клопат і адкрытасць, рамантычныя сіцылійскія вечары ў маляўнічых месцах і экзатычных рэстаранах, вядомыя дэсерты і марозіва мелі эфект. Сэрца гродзенскай прыгажуні растала. Але мэтанакіраванасць і рацыянальнасць засталіся.

— Я адразу казала, што да 25 гадоў хачу мець двух дзяцей і, само сабой, мужа. Сальваторэ старэйшы за мяне на 15 гадоў, у яго таксама была ў прыярытэце сям’я. Я вывучыла мову за паўгода, працавала адміністратарам у сямейным рэстаране. Свякроў і свёкр сталі для мяне бацькамі і падтрымкай, — кажа Маша.

Сёння Марыя не толькі выхоўвае чатырохгадовага сына і двухгадовую дачку, яна па-ранейшаму — памочнік мужа па бізнесе. Праўда, ужо ў Гродне.

— Апошняе слова за Сальваторэ, менавіта ён настаяў на пераездзе для адкрыцця бізнесу, — тлумачыць суразмоўца. Цяпер сям’я змяніла ўласныя апартаменты ў 150 квадратаў з выглядам на мора на здымную тыповую «трошку» у Гродне.

— Так, тут жывем у больш сціплых умовах, але для мяне з мілым і ў шалашы рай. Затое тут атрымліваецца лепш адвучваць мужа ад італьянскай звычкі хадзіць у абутку па хаце, — жартам кажа Марыя.

Яшчэ адна сямейная традыцыя — дарыць падарункі на ўсе святы.

— Я ўжо ведаю, што Сальваторэ падрыхтаваў мне на Дзень закаханых кальцо з дыяментамі, ён ніколі не забывае павіншаваць са святамі - да архідэй заўсёды што-небудзь прыкладаецца: ад акварыума да коткі. Я яшчэ думаю над падарункам, хутчэй за ўсё, гэта будзем парфума, ад мужчыны павінна добра пахнуць, — падзялілася жонка клапатлівага сіцылійца.

Галандская лёгкасць

38-гадовая гродзенка Анастасія Круйсберг знайшла мужа ў начным клубе ў родным горадзе ў 2000 годзе. Галандзец Кардыус прыехаў працаваць аграномам на сумеснае прадпрыемства па вырошчванні клубнікі ў СВК «Шчучынскі». Цяпер сям’я выхоўвае дзвюх дачок і жыве на дзве краіны, Беларусь і Галандыю, дзе вядуць аграрны бізнес.

— Мы пабраліся шлюбам толькі пяць гадоў таму, тады нашым дзецям было дзесяць і чатыры гады. Калі ў нас завязаліся адносіны, вырашылі, што нашы дзеці будуць прысутнічаць на вяселлі.

Насця прызнаецца, што яе падкупіла не толькі тое, што Кардыус — прыгажун.

— Ён — лаяльны чалавек. Нават на працы заахвочвае, калі супрацоўнікі дзейнічаюць аўтаномна, бяруць на сябе адказнасць, прапануюць свае рашэнні, — тлумачыць Насця.

Здаецца, яна адчувае сябе і ў Галандыі як дома:

— Напэўна, гэта з-за свякрухі. Яна часта да нас прыязджала ў Гродна, глядзела за дзецьмі, вучыла іх мове, а мяне рыхтаваць галандскія стравы. Галандцы любяць рыбу, мяса, бульбу і ядуць шмат гародніны. І яшчэ суразмоўца не перастае дзівіцца з таго, які яе муж працавіты.

— Ён не можа сядзець на месцы. Заўсёды знойдзе занятак. І гэта не толькі праца на зямлі. Ён сам рамантуе тэхніку. Калі быў час, нават у гарадзенскім гурце спяваў.

Насця ведае, што на свята закаханых яна абавязкова атрымае цюльпаны.

— Галандыю прынята лічыць краінай кветак. Мне здаецца, што маё жыццё сямейнае падобна на зялёны аазіс, які дае лёгкасць, нягледзячы на ​​тое, што і складанасці бываюць.

Індыйская цеплыня

Індыйска-беларускаму дуэту Луны і Юрыя ўжо 30 гадоў. Муж і жонка — удзельнікі калектыву «Тэатр танца» пры абласной філармоніі.

— Пазнаёміліся яшчэ ў часы Савецкага Саюза, калі вучыліся на харэографаў у Санкт-Пецярбургу, — успамінае 52-гадовая Луна Зябкіна.

Суразмоўца прызналася, што сышліся не адразу, а праз год вучобы і на прафесійнай глебе:

— Разгаварыліся, зразумелі, што роднасныя душы і з таго моманту ўвесь час разам. Але гэта яшчэ і шанцаванне — сустрэць такога чалавека.

30 гадоў таму Луна здзейсніла вельмі дзёрзкі па мерках Індыі ўчынак:

— Бацькі даведаліся, што я выйшла замуж, пасля роспісу. Тады падобнае не практыкавалі ў Індыі: як правіла, жаніха выбіралі бацькі, часам ўлічвалі каставую сістэму. Нават да гэтага часу гэтыя ўмоўнасці існуюць. Але я з сучаснай інтэлігентнай сям'і сярэдняга класа, без забабонаў, сваякі прынялі мой выбар.

Юрый забраў жонку ў Гродна і, як прызнаецца Луна, для яе горад хутка стаў родным.

— Так, клімат адрозніваецца. Але цёпла там, дзе твая сям’я, — па-філасофску заключае субяседніца.

Яна не хавае, што рознагалоссі бываюць на працы, але Юрый для яе застаецца ідэалам мужа.

— Мне падабаецца, што ён не дамінуе, і мы прымае рашэнні на роўных. Ён сумленны і адыходлівы чалавек, і ва ўсіх сітуацыях я магу разлічваць на яго падтрымку. Параўнаць з індыйскімі мужчынамі яго не магу, я ўжо тут доўга жыву, і ён быў маім першым бойфрэндам.

У доме сямейныя абавязкі размеркаваны ўмоўна: муж займаецца рамонтам, дакументамі, але можа і што-небудзь прыгатаваць.

— Я, вядома, гатую стравы індыйскай кухні, але нячаста, і з мінімальным даданнем спецый, Юру не ідзе вострая ежа. У драніках я не моцная. Як правіла, у нас на стале еўрапейская кухня.

Праўда, аб святах у дуэце не думаюць. Не тое каб узрост, проста ў артыстаў на гэтыя даты максімальная загружанасць.

— Мы можам арганізаваць свята сабе ў любы дзень. І рамантычныя жэсты не прывязваем да календара, — падзялілася Луна.

Цікава

У лідарах сярод замежных жаніхоў і нявест — расейцы, украінцы, літоўцы, палякі, немцы, французы. З экзатычнага выбару ў жыхароў Гродна — муж і жонка з Марока, Туніса, Пакістана, Шры-Ланкі. За мінулы год у Беларусі зарэгістравалі 64,5 тысячы шлюбаў, з іх каля пяці тысяч з замежнікамі.