Прадстаўляць журналіста Руслана Кулевіча не трэба. Яго візітоўка ёсць і ў бамжа, і ў мэра, і ў міліцыянта. Пра свае артыкулы ён звычайна кажа: “Ехаў я на ровары, і бачу…” Што прывяло былога разведчыка-спецназаўца ў журналістыку і як ствараюцца эксклюзіўныя рэпартажы ён распавёў слухачам “Мовы нанова Гародня” 16 кастрычніка.
Хацеў стаць гісторыкам, вучыўся на будаўніка, стаў журналістам
Цікавасць да гісторыі горада і яго жыхароў была ў Руслана ад малога:
“Я заўсёды цікавіўся расповедамі сталых людзей, распытваў іх пра вайну, пра дзяцінства. Падлеткам любіў лазіць па падвалах і дахах у пошуках даўніх цікавостак, быў нават экскурсаводам у школьным музеі і планаваў стаць гісторыкам”. Але склалася ў жыцці інакш. Пасля школы Руслан пайшоў вучыцца на будаўніка і адначасова – у школу маладога журналіста. “Пачаўшы пісаць, зразумеў, што журналістыка – гэта маё”.
Спецназ не падвядзе
Калі прыйшоў час служыць у войску, Руслан папрасіў скіраваць яго туды, дзе лёгка не будзе і патрапіў у разведку спецназа. “Там я засвоіў некалькі простых рэчаў, якія журналісту патрэбны не менш, чым разведчыку. Трэба быць заўсёды першым і няма слова “не магу”, ёсць толькі “трэба”.
Увесь час у руху
“Падлічыў, што за мінулы год праехаў на ровары каля 11 тысяч кіламетраў. У выніку – напісаў больш за 1000 матэрыялаў. Выпраўляючыся раніцай у паездку па горадзе дакладна ведаю, што абязязкова знайду навіну. Альбо яна сама мяне знойдзе”.
“Ты толькі праўду напішы”
Таямніц стварэння цікавых рэпартажаў Руслан не хавае. Найперш трэба быць адкрытым да людзей і цікавіца іх жыццём. З тымі, хто раней былі героямі рэпартажаў, Руслан і пасля публікацыі не губляе кантакт. Людзі пішуць ці звоняць, каб расказаць пра здарэнні ці пра тое, што іх хвалюе. “Ты толькі праўду напішы”, – кажуць многія з іх. “Яны вераць, што публікацыя ў СМІ можа змяніць сітуацыю, і я стараюся апраўдаць давер”.
Тэмы – побач
Натхнёныя расповедам Руслана пра рэпартаж, слухачы “Мовы нанова” і самі стварылі калектыўныя журналістцкія матэрыялы. Тэмамі сталі падарожжы бязвізавых турыстаў па Гродзеншчыне, прыгоды “аленя-ліхтара” на прывакзальнай плошчы і нават курсы беларускай мовы ў Маскве.
Ахвотных паспрабаваць сябе ў ролі рэпарцёра запрасілі да супрацы з рэдакыяй Hrodna.life. Калі ёсць жаданне пісаць – вы толькі скажыце. Дапаможам, навучым, апублікуем.
