У сераду 1 сакавіка ААН адзачае Дзень адмовы ад дыскрымінацыі. Штогадовы дзень «Нуль дыскрымінацыі» праводзіцца каб нагадаць, што кожны чалавек мае права годна і паўнавартасна жыць незалежна ад паходжання, колеру скуры, полу, узросту, веры, сэксуальнай арыентацыі, здароўя ці іншых фактараў. Карэспандэнт Hrodna.life выйшаў на вуліцы Гродна і пагутарыў з гараджанамі на тэму дыскрымінацыі.
Іна
— Мне здаецца, у нашым горадзе няма дыскрымінацыі, усё добра і нікога не ўшчамляюць. Але мая сяброўка лічыць інакш, яна нядаўна распавядала, што ў некаторых начных клубах бачыла дыскрымінацыю прадстаўнікоў іншых нацыянальнасцяў. Калi да афрыканцаў там прывыклі, то вось да туркменаў людзі неяк негатыўна ставяцца.
Жон
— Я афрыканскі студэнт, у Гродне усё добра і спакойна, але бывала пару разоў звязваўся з дыскрымінацыяй у барах і начных клубах. Там, напрыклад, не так проста пазнаёміцца з беларускай дзяўчынай, бо яны перадузята ставяцца да афрыканцаў.
Рычард
— Наш урад дыскрымінуе свой народ. Няма жыцця і няма працы, вось у чым праблема. Для прыезджых яны ўсё робяць, а вось для сваіх ужо нічога. Хацелася б нармальнага жыцця, а то ўсё абяцаюць і абяцаюць.
Ганна
— Дыскрымінацыя ў нашым горадзе, напэўна, да замежных студэнтаў, у прыватнасці да туркменаў. Некаторыя з іх не могуць за сябе пастаяць і сказаць нешта ў адказ. Вось і часцяком атрымліваюць у свой адрас негатыўныя водгукі, гэта я больш пра дзяўчат. Хлопцы ж могуць сабрацца групай і груба адказаць.
Яўген
— На сённяшні дзень, я лічу, што больш за ўсё ў нас дыскрымінуюць просты народ. У сацыяльным і матэрыяльным плане, людзі сталі жыць горш. Гэта ўжо наглядна відаць. Сітуацыя ў краіне не зусім стабільная. Таксама адзначу, што ў нас ёсць дыскрымінацыя прадпрымальнікаў. Спачатку іх прыціскаюць, а потым пытаюць, у чым жа прычына і чаму яны не працуюць.
Насця
— Мне здаецца, у горадзе ідзе дыскрымінацыя туркменскіх студэнтаў. Даводзілася не раз бачыць непрыстойныя іх паводзіны ў грамадскіх месцах горада. Яны занадта шмат сабе дазваляюць, а таксама лічаць, што ім у Гродне ўсё дазволена. Вось і з-за гэтага да іх такое стаўленне.
Антон
— Я лічу, што ў нашым горадзе вельмі моцна дыскрымінуюць дзяўчат, у плане адносiн. Напрыклад, вось калі ў хлопца шмат дзяўчат, то яго называюць «бабнік» і гэта яшчэ не так дрэнна, як здаецца. А калі ў дзяўчыны шмат хлопцаў, то яе называюць ужо дрэнным словам на лiтару «ш». Я лічу гэта няправільным, бо хлопцы і дзяўчаты атрымліваюць аднолькавае задавальненне. Мы павінны перастаць так дзяўчат называць.
Дзяніс
— Можа я не назіральны, але мне здаецца, што ўсё ж такі ў Гродне усё добра і нікога не дыскрымінуюць. У нас добры і спакойны горад, дзе ўжыцца можа кожны.
Віталь Пятровіч
— Дыскрымінацыі ў Гродне няма, я ўжо даўно не бачыў, каб ушчамлялі або прыніжалі каго-небудзь. Гэта я больш кажу за сваё пакаленне, але як сябе цяпер паводзіць моладзь, я сказаць не магу. Ведаю, што ў Віцебску былі нейкія дэманстрацыі людзей, але ў Гродне быццам бы пакуль спакойна.
Раман
— Я не мясцовы, але магу сказаць за свой горад Бабруйск, які моцна адрозніваецца ад вашага. У маім горадзе шмат быдла ў спартыўных касцюмах, якія жывуць паводле паняццяў 90-х і гэта псуе ўсё ўражанне пра горад. Такія людзі дыскрымінуюць сучасную моладзь — заганяюць у нейкія свае рамкі і прымушаюць быць усіх аднолькавымі. У Гродне я такога не назіраю, гэта добры горад, дзе шмат антыфашыстаў, якія сочаць за парадкам.
Віктар
— У нас нікога не дыскрымінуюць. Я лічу, што Гродна прадстаўляе роўныя магчымасці для ўсіх, і я не бачу ў гэтым месцы прычын для нейкай дыскрымінацыі. У нас можна ўбачыць людзей розных нацыянальнасцяў, якія вучацца, а таксама задзейнічаны ў бізнесе. У мяне знаёмыя з Туркменіі і трымаюць у Гродне бізнес звязаны са сферай паслуг. І да іх няма ніякiх прадузятых адносін. Нават да тых жа бяздомных у нас ставяцца вельмі лаяльна. Ды і па палавой прыкмеце ў нас дыскрымінацыі няма.
