Другі тыдзень у Гродне працягваецца восеньская прызыўная кампанія. Каля 1,5 тыс. хлопцаў з Гродзенскай вобласці да канца восені адправяцца да месцы службы.
У сераду 23 лістапада прайшла адна з адправак прызыўнікоў у воінскія часткі. Усяго ў гэты дзень адправіліся служыць 200 хлопцаў ад 18 і да 26 гадоў.
На прызыўны пункт правесці сваіх сыноў, хлопцаў і мужоў прыйшлі блізкія людзі. Хтосьці не хаваў слёз і плакаў. Самі ж прызыўнікі, як ні дзіўна, былі ў прыўзнятым настроі.
Максіму засталося год вучыцца на завочным, але яму прыйшла павестка. У ваенкамаце хлопцу сказалі, што ён павінен ісці служыць.
«Я вучуся на інжынера і ўжо на 5-ым курсе, а мяне забіраюць у армію. Ведаю, што на сесію адпускаць не будуць, таму ўзяў акадэмічны адпачынак. Спрабаваў неяк прасіць адтэрміноўку, але потым зразумеў, што ўсё адно пасля ўніверсітэта прыйдзецца служыць, вырашыў ўсё ж такі пайсці цяпер».
Мама Максіма лічыць, што кожны мужчына павінен «аддаваць доўг радзіме». Таксама яна лічыць, што служба ў арміі ўпрыгожыць яе сына.
«Гэта майму сыну неабходна. Там ён навучыцца шанаваць тое што мае. Што тычыцца вучобы, то нічога страшнага — давучыцца».
Андрэю павестка прыйшла нечакана. Яму зараз 24 гады. Ён быў упэўнены, што служыць не будзе, але ў выніку разам з іншымі адправіўся бараніць радзіму.
«Настрой у мяне добры, але, шчыра сказаць, усё было нечакана і несвоечасова. У мяне свой бізнес, таму пашанцавала, што забралі ў рэзерв — хоць неяк яшчэ змагу кантраляваць. Калі б забралі на тэрміновую службу, прыйшлося б усё зачыняць».
Іншаму Андрэю ўжо 25 гадоў, ён не хацеў два гады хавацца, каб адкасіць ад войска. Хлопец неахвотна, але ўсё ж пайшоў служыць.
«Працаваў у „Белтэлекаме“, прыйшла павестка, выбару ў мяне не было — прыйшлося ісці, хоць мне ўжо 25 гадоў. Касіць не мог, бо здаровы. Радуе, што ёсць вышэйшая адукацыя, толькі год давядзецца аддаць радзіме».
На прызыўным пункце да новабранцаў традыцыйна з прамовай выступілі ветэран, афіцэры, а таксама бацькі. У воінскія часткі з прызыўнога пункта маладых гродзенцаў праводзіў аркестр.
