На трэці дзень фестывалю нямога кіно і жывой музыкі гродзенцы паглядзелі тры кароткаметражныя фільмы. Надвор’е было зноў ясным, кава цёплай. Апошні фільм скончыўся хэпі-эндам, пакінуўшы радасць за герояў і думкі пра свет, дзе ўсё проста і любыя перашкоды пераадольваюцца.
9 ліпеня паказалі фільмы «Паліцэйскія» Эдварда Ф.Клайна і Бастэра Кітана (1922), «Напад» Эрнэ Метцнера (1928) і «На галавакружнай вышыні» Хэла Роўча (1920). Агучвалі іх піяністка Вольга Падгайская, віяланчалістка Ілона Лесь, скрыпачка Анастасія Карпенка і Максім Круглы за электронікай.
За першыя два дні фестывалю гродзенцы паспелі паглядзець амерыканскую камедыю «Параходны Біл-малодшы» і польскую меладраму «Людзі без заўтра». На трэці дзень гледачоў было так шмат, што супрацоўнікі Музея гісторыі рэлігіі мусілі выносіць на вуліцу дадатковыя крэслы.
[irp posts="27 419″ name="З парасонам ці без? Як пайсці на Кінемо, прамокнуць дашчэнту і палюбіць Гродна"]
Мы спыталі ў гродзенцаў, за што яны любяць «Кінемо».
— У мінулым годзе я пазнаёмілася з «Кінемо» ў Мінску і не ведала, што ён будзе ў Гродне. Вельмі пракайфавала ад таго, што такое цудоўнае мерапрыемства ў такім цудоўным месцы будзе праходзіць, — кажа Анастасія Роўба, арганізатарка Біг-Міні-Фестывалю вулічных мастацтваў. — На мой погляд, гэта вельмі патрэбнае і важнае мерапрыемства для Гродна. Радуе, што яго наведала шмат людзей. Зараз час адпачынкаў, і «Кінемо» — цудоўны спосаб яго правесці.
— Мне вельмі падабаецца атмасфера сённяшняга вечара, як і кожны раз, калі праходзіць «Кінемо», — кажа гродзенка Ганна. — Падабаецца, што я магу тут сустрэць знаёмых. Тры гады запар хаджу сюды з вялікім задавальненнем. Гродна змяняецца, становіцца іншым — еўрапейскім. Асабліва гэты дворык — у мяне наогул з ім звязаны моцныя эмоцыі. Ёсць у ім нейкая энергетыка.
— А дзе яшчэ ёсць магчымасць паглядзець нямое кіно з жывымі музыкамі? Першы раз я прыйшоў дзеля цікавасці - даведацца, што такое нямое кіно. З тых часоў наведваю фестываль кожны год, — кажа Лявон. — Найбольш цікавыя амерыканскія камедыі - кожны год у праграме ёсць фільмы з Бастарам Кітанам. Меладрамы ў памяць не запалі. Памятаю жахі - усе смяяліся з фільму 1921-га году, таму што атмасфера ў гэтых фільмах жахаў зусім інакш успрымаецца, чым у сённяшніх. Надвор’е толькі не кожны год радуе. Адзіны мінус, што нікуды не схавацца, затое свежае паветра.
Как покрасить яйца необычно? Из фиолетовой капусты можно получить изумрудный цвет, из вина получаются яйца,…
Беларускім студэнтам пачалі адмаўляць у візе для вучобы за мяжой. Тэрміны, на якія віза выдаецца,…
Каля 600 зваротаў, адпраўленых гродзенцамі або звязаных з Гродна, ёсць у базе зваротаў у КДБ.…
Гістарычны канал Hrodna 11:27 працягвае пераказваць, што пра жыццё ў Гродне пісала мясцовая газета "Echo…
У Гродне можна купіць некалькі бізнес-цэнтраў, запоўненых арандатарамі. Сярод іх - былое чыгуначнае дэпо пачатку…
Як выглядала жыццё ў Гродне стагоддзе таму? Даведацца пра падзеі і клопаты штодзённасці можна са…