Многія чулі пра Чорную Панну Нясвіжа ды Белую Даму з Гальшанаў, а вось пра прывідаў гродзенскіх замкаў не вядома нічога. Гэта дзіўна, бо як-ніяк у Старым замку памёр сам Стэфан Баторый. Няўжо ягоны прывід не ходзіць па замкавых калідорах ды не просіць, каб яму налілі келіх добрага такайскага віна? Тым больш, што і старая частка замка ў чаканні аднаўлення выглядае цяпер рамантычна, зусім для прывідаў… Аказваецца, не так даўно, усяго 100 гадоў таму, у замку дзіўных зданяў было яшчэ поўна. Пра іх напісаў канал «Hrodna 11:27».
У пачатку 1920-х гг. адна з гродзенскіх газет апублікавала артыкул «Таямніцы Гродзенскага Замку». Стары замак тады нават яшчэ не быў музеем, ім валодалі спачатку расійскія, а пасля польскія вайскоўцы, тут былі афіцэрскі клуб, гатэль для камандзіровачных афіцэраў, сталоўка і розныя іншыя інстытуцыі. Замак тады выглядаў не самым лепшым чынам, ды і ягоныя тагачасныя жыхары — камандзіровачныя ды халастыя польскія афіцэры — пасля вясёлай вячэры маглі пабачыць што заўгодна.
Артыкул можа быць цікавы і сучаснаму чытачу. Публікуем яго цалкам. А ўжо кожны няхай сам робіць высновы, што ў ім праўда, а што — спараджэнне салдацкай п’янай фантазіі.
«Наш Гродзенскі Стары Замак, таксама як і іншыя помнікі даўняга мінулага, закрывае ад нас таямнічай мглой праявы патустаронняга жыцця, якія пульсіруюць у ягоных мурах. Свет прывідаў, духаў для нас недаступны. Яго могуць бачыць толькі адзінкі. Але ўсялякая звязаная з яго з’яўленнем праява з часам акружаецца легендамі, кожная з якіх больш неверагодная за папярэднія.
Некалькі дзён таму па горадзе разышлася гісторыя, што палкоўнік Н., які жыў у афіцэрскіх пакоях на Старым замку, прачнуўся пасярод ночы і пабачыў у дзявярах вялізную постаць у рыцарскіх даспехах, якая растварылася ў паветры пасля таго, як палкоўнік разбудзіў сваіх таварышаў.
Мы звярнуліся непасрэдна да самога пана палкоўніка, каб даведацца пра некаторыя падрабязнасці. Ён праясніў, што рыцара не бачыў, але і ён і яго калегі ўсе ўчатырох прачнуліся ноччу ад таго, што іх быццам бы нехта душыў. Уражаныя такім патустароннім эксперыментам, усе афіцэры проста пасярод ночы пакінулі гасцінныя пакоі Дома Афіцэра.
У сувязі з гэтым з замка тэрмінова выселіўся і ўладальнік буфета пры Доме Афіцэра, які паведаміў, што толькі цудам выратаваўся ад смерці шляхам задушэння. Ён бачыў нейкую надзвычайную істоту, якая падыйшла да яго і паклала яму руку на вусны, каб задушыць.
У сувязі з гэтым мы сабралі звесткі пра падобныя гісторыі ў далёкім і бліжнім мінулым. Замкавы стораж, які жыве ў браме, апавядае, што некалькі месяцаў таму перад ім з’явіўся нейкі рыцар і засведчыў, што ў Замку схаваны скарб, пасля чаго ўзяў яго за руку і завёў у замкавыя падвалы, паказваючы дакладнае месца, дзе быццам ляжыць скарб.
Стораж, прачнуўшыся, пачаў пошукі скарбу ва ўказаным месцы, аднак змушаны быў спыніць пошукі, паколькі грунт пад нагамі пачаў вагацца і асыпацца.
Афіцыянт у сталоўцы Дома Афіцэра расказаў такі факт, што ў расійскія часы тром афіцэрам нейкая постаць перайшла дарогу на замкавых прыступках і не ўпусціла іх унутр будынка. Афіцэры з аголенымі шаблямі хацелі прабіцца ўнутр, але нічога не ўдавалася, пакуль не збеглася замкавая служба і пасля паднятага гучнага крыку істота з патустаронняга свету знікла.
Прыхільнікі акультызму маюць план арганізаваць у Замку сеанс, каб здабыць у старых руінаў іх таямніцы".
Чытайце таксама: На Савецкай спалілі ведзьмака, у Пышках скача вершнік без галавы. Містычныя месцы Гродна, пра якія вы нават не ведалі
Как покрасить яйца необычно? Из фиолетовой капусты можно получить изумрудный цвет, из вина получаются яйца,…
Беларускім студэнтам пачалі адмаўляць у візе для вучобы за мяжой. Тэрміны, на якія віза выдаецца,…
Каля 600 зваротаў, адпраўленых гродзенцамі або звязаных з Гродна, ёсць у базе зваротаў у КДБ.…
Гістарычны канал Hrodna 11:27 працягвае пераказваць, што пра жыццё ў Гродне пісала мясцовая газета "Echo…
У Гродне можна купіць некалькі бізнес-цэнтраў, запоўненых арандатарамі. Сярод іх - былое чыгуначнае дэпо пачатку…
Як выглядала жыццё ў Гродне стагоддзе таму? Даведацца пра падзеі і клопаты штодзённасці можна са…