Улюбёны "кветнік" караля – ад першых жарсцяў да апошняга кахання
Ну, а чым жа кароль мог займацца ў сваёй рэзідэнцыі? Станіслаў Аўгуст, як і многія ўладары таго часу, быў неабыякавы да жаночай прыгажосці. Легенда кажа, што палац у Панямунi быў свайго роду любоўным закутком караля,
у якім ён бавіў час са сваімі фаварыткамі.
Першай яго палюбоўніцай называюць прынцэсу Сафію Фрэдэрыку Аўгусту, будучую імператрыцу Кацярыну II. Іх раман доўжыўся каля чатырох гадоў, з канца 1755
да пачатку 1759. Гэта каханка ніколі не бывала ў Панямуні. Але без яе не было б ні караля, ні яго рэзідэнцый. Панятоўскі быў адзіным замежнікам сярод фаварытаў Екацярыны ІІ
і адзіным, хто атрымаў у падарунак ад яе карону. У многім дзякуючы падтрымцы імператрыцы Станіслаў Аўгуст стаў каралём польскім і вялікім князем літоўскім. Яна ж і паставіла кропку ў існаванні Рэчы Паспалітай.
Былы палюбоўнік быў выпраўлены ў ганаровы палон да каралеўскай Гароднi, дзе і падпісаў адрачэнне ад трону. Вярнуцца з гродзенскай ссылкі ў свет Панятоўскі змог толькі пасля смерці імператрыцы, па запрашэнні сына Кацярыны, цара Паўла І. Ёсць меркаванне, што цар лічыў караля сваім сапраўдным бацькам і праз тое выказваў сімпатыю і падтрымку.
Ізабэла была жонкай кузэна караля. І "Антось", як называлі Станіслава Аўгуста ў коле сям'і, быў ледзь не адзіным, хто падтрымліваў сціплую і юную жонку сваяка. Верагодна,
каля 1765 года іх сімпатыя перарасла ў больш глыбокае пачуццё.
Іх стасункi былi шырока вядомыя ўсёй Варшаве. Пра гэты раман ведаў муж Iзабэлы, але тое не было праблемай. У духу фрывольных нораваў эпохі, ён нават падвозіў жонку на спатканні з Панятоўскім, а сам шукаў амурных прыгод у іншых месцах. Пладом адносін Чартарыйскай і Панятоўскага стала дачка Марыя-Ганна.
Але кароль адмовіўся прызнаць дзіця.
А вось згадкі і легенды пра тое, што ў Панямуні магла бываць яшчэ адна каханка манарха, Эльбжэта Грабоўская, падобныя да праўды. Гэту жанчыну "з прыгожымі блакітнымі вачыма, пругкім целам, мiлым розумам, і вялікай дабрынёй сэрца" сучаснікі называлі сапраўдным вялікім каханнем караля. Яна рушыла ўслед за Станіславам Аўгустам у ссылку да Гродна, а пасля паехала з ім у Санкт-Пецярбург. Некаторыя даследчыкі мяркуюць, што ўсе пяцёра дзяцей Эльжбеты маюць бацькам Станіслава Аўгуста. Іншыя кажуць, што пасля смерці мужа
ў 1789 фаварытка дамаглася тайнага шлюбу з каралём.
У розныя часы да каханак Станіслава Аўгуста прылічвалі Ізабэлу Чартарыйскую ды Эльжбету з Любамірскіх-Чартарыйскіх.
Што да Эльжбеты, то яна ў палюбоўнай сувязі з каралём шукала магчымасці ўплываць на манаршыя рашэнні і задаволіць уласныя палітычныя амбіцыі. Праз гэта звязак распаўся, а Чартарыйскія сталі непрымірымымі ворагамі Станіслава Аўгуста на ўсё жыццё.