Мабыць, кожны чалавек хоча жыць у камфортным, утульным для сябе горадзе. Для кагосьці горад мары — гэта вялікі мегаполіс, падобны да мурашніка, камусьці важней ціхія бязлюдныя вулачкі, а для кагосьці горад мары — месца, дзе ён нарадзіўся і жыве. Ці з’яўляецца Гродна горадам мары для гараджан? І чаго яму не хапае, каб стаць такім? Гродзенскі Зелёный партал спытаў аб гэтым у гродзенцаў, якія робяць наш горад крышачку лепш.
Іосіф Ясюкевіч, захавальнік гадзінніка Фарнага касцёла
«Я вельмі люблю Гродна. Наш горад акуратны, чысты. Хочацца захаваць унікальнае аблічча горада, каб праводзілася добрая, якасная рэстаўрацыя, і рабілася ўсё на стагоддзі. Узяць той жа дом Муравёева. Колькі ўжо падрадчыкаў было? Колькі гадоў яго рэстаўруюць? Работы ніякай не робіцца. Хочацца, каб нашы ўлады да гэтага ставіліся больш сур’ёзна.
У нашым касцёле гадзіннік хоць і дае невялікую хібнасць, але ўжо хутка будзе 30 гадоў з моманту, як мы аднавілі гадзіннік, і ўвесь гэты час яны працуюць без рамонту. Гродна мне вельмі дарагі. Я са званіцы Фарнага касцёла бачу горад з вышыні, у начны і дзённы час. Наш горад вельмі прыгожы.
Хацелася б, каб моладзь захавала ўсе нашы рэліквіі, ставілася сур’ёзна да нашых гістарычных помнікаў, каб потым паказваць сваім дзецям. Мяне хрысцілі ў Фарным касцёле, я тут хрысціў сваіх дзяцей, а цяпер унук прыходзіць і кажа: «Дзед, як жа тут прыгожа!» А рэстаўрацыю ў Фарным касцёле вырабілі не на год ці два, а на стагоддзі".
Генадзь Марчук, работнік культуры, арганізатар класічных канцэртаў Гродзенскай капэлы
«Гродна ўжо з’яўляецца для мяне горадам мары. У гэтым горадзе мы жывем даўно, з 1993 года, і мы зразумелі, што гэты горад — наш, мы жывем у гармоніі з гэтым горадам, мы яго вельмі любім, мы яго патрыёты і фанаты. Гэта адназначна горад мары для ўсёй нашай сям'і, і для маіх дзяцей таксама. Гродзенцы адрозніваюцца ад усіх беларусаў сваёй інтэлігентнасцю, асаблівым нябачным знакам. Гродзенец ён і ёсць гродзенец.
Пытанне да муніцыпальнага кіравання горада. Хацелася б, каб нашым горадам кіравалі гаспадарнікі, якія любяць горад як гараджане, а то і больш. Трэба, каб мы выбіралі мэра самі. Для гараджан гэта было б важна. У нас быў калісьці старшыня гарвыканкама Аляксандр Антоненка. Ён сам гродзенец. Аднойчы падчас абмеркавання праблем горада ён сказаў словы, якія я запомніў: «Вы што, думаеце, я тут часовы? Я таксама гродзенец. Я хачу, калі выйду на пенсію, хадзіць спакойна па вуліцах Гродна, каб мне не плявалі ў спіну. Я для гэтага стараюся ўсё рабіць». Кіраўнік горада павінен рабіць для горада ўсё што можа і нават звыш таго, каб яму было потым не сорамна ў старасці сустракацца з гараджанамі на вуліцы.
Што тычыцца культуры, усё гэта ў нас ёсць. Хацелася б, каб гараджане прыходзілі на класічныя канцэрты як мага больш. Наша Гродзенская капэла робіць усё перш за ўсё для гродзенцаў. Усё гэта для душы, ад музыкі атрымліваеш сапраўднае задавальненне, і жыць становіцца цікавей. Матэрыяльнае — гэта не галоўнае, ёсць штосьці яшчэ важнае, што губляюць людзі, якія не ходзяць ні ў тэатры, ні на канцэрты, ні ў музеі".
Дзмітрый Смагін, аўтар графіці пад Новым замкам
«Цяжка казаць аб адным горадзе ў фармаце мары, але паспрабую быць сумленным. Каб зразумець, што гэта горад тваёй мары, трэба пажыць у іншай краіне ці горадзе. Наш горад па-свойму ўнікальны, ён напоўнены сваім духам і валодае своеасаблівай эстэтыкай.
Калі казаць пра тое, чаго не хапае, дык гэта свабоды для моладзі і сумленных адносін ад дзяржавы. На самой справе, гэты горад варты насіць такое імя. Процьма прыгожых месцаў, багатая гісторыя, інфраструктура на ўздыме, прыгожыя людзі. Калі жывеш у месцах, далёкіх ад дома, так і хочацца ў яго вярнуцца".
Анжэла, дворнік
«Мой горад-мара — гэта чысты горад. У параўнанні з іншымі гарадамі, дзе я бывала, Гродна вонкава — самы чысты, акуратны і прыгожы горад. Дворнікі вельмі стараюцца падтрымліваць гэтую чысціню. Але, магчыма, вы заўважылі, што ў гэтым годзе наш горад стаў трошкі брудней, у многіх месцах застаецца лістота на газонах. Раней газоны прыбіралі, а зараз не хапае сродкаў. А так у нашым горадзе выдатная архітэктура, культура, гэта сапраўды горад мары».
Глеб Шасцітка, скейтбардыст
«Прагуляўся па горадзе і зразумеў, што адназначна — так, я магу яго назваць горадам мары для людзей, якім не падабаецца мітусня вялікіх гарадоў. Тут вельмі прыгожа і па-свойму ўтульна. Дабрацца з аднаго канца горада ў іншы не займае шмат часу, і тут няма вечнай мітусні. А не хапае, на мой погляд, мерапрыемстваў і месцаў для правядзення вольнага часу. Не заўсёды ведаеш, куды пайсці ў выхадныя ці калі выхадны выпадае на будні дзень».
Ансар Кызылаліеў, веламайстар
«Гродна я вельмі люблю, горад выдатны. Але для мяне ён ніколі не стане месцам, дзе б я хацеў пражыць да старасці. А не хапае мне гор і мора, ці хаця б чагосьці аднаго».
Алена, аптэкар у аптэцы-музеі
«Наш горад выдатны, ён нібы казка. Прыгожы, чысты, утульны, камфортны. Але і мінусаў шмат, таму складана назваць яго горадам-марай. На мой погляд, не хапае добрых якасных тавараў, не хапае ў дастатковай колькасці кандытарскіх вырабаў, мала месцаў, куды можна пайсці пасядзець. Але ўсё-ткі плюсаў у горадзе больш, чым мінусаў».
